Realgaar

Het mineraal realgaar is een arseen-sulfide met de chemische formule AsS.

Het doorzichtige tot doorschijnende oranjegele of aurorarode tot donkerrode realgaar heeft een submetallische glans, een oranje streepkleur en de splijting is goed volgens het kristalvlak [010]. Realgaar heeft een gemiddelde dichtheid van 3,56 en de hardheid is 1,5 tot 2. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief. Het komt in de natuur voor als korrels en als goed ontwikkelde kristallen. Realgaar lijkt op cinnaber, maar is zachter en lichter. Het zeer giftige mineraal werd vroeger gebruikt in de geneeskunde en de glasbereiding en tegenwoordig bij het maken van vuurwerk en pesticiden.

De naam van het mineraal realgaar is afgeleid van de Arabische woorden rahj al ghar, dat "mijnpoeder" betekent.

Realgaar is een algemeen voorkomend mineraal in hydrothermale arseen-antimoon-ertsen. Hier wordt realgaar (70% arseen) gevormd door de ontleding van andere arseenhoudende mineralen, zoals arsenopyriet. De typelocatie is de Zarshuran mijn, Azarbayjan-e Khavari, Takab (Takan Tepe), Iran. Het mineraal wordt verder gevonden in Duranus, Alpes-Maritimes, Frankrijk, in de provincie Hunan het huidige China en in Allchar, Roszdan, Macedonië.

Categorieën: Mineraal | Sulfide | Verbinding van arseen

Arseen

Arsenicum of arseen is een scheikundig element met symbool As en atoomnummer 33. Het is een grijs metalloïde.

Vermoedelijk heeft Albertus Magnus in 1250 het element voor het eerst geïsoleerd. In 1649 beschreef Johann Schroeder twee manieren om arsenicum te isoleren.

De naam arsenicum komt van het Griekse arsenikon, dat te vertalen is als geel orpiment.

Tot in de 20e eeuw werd loodarsenaat als pesticide gebruikt in de fruitteelt. Wegens de schadelijke gevolgen hiervan voor de sproeiers is men later op andere middelen overgestapt. In de 19e eeuw werd koperarsenaat zelfs als kleurstof gebruikt in snoepjes. Tegenwoordige toepassingen van arsenicum zijn:

Verder wordt arseentrioxide in de hematologie gebruikt om sommige vormen van leukemie te bestrijden, wanneer patiënten immuun zijn (geworden) voor andere middelen.

Sulfide

Een sulfide is een ion van zwavel in oxidatietoestand -2 (S-2). Een groep van ongeveer 600 mineralen,zoals antimoniet en galeniet waarin zwavel een binding vormt met metallische en metaalachtige elementen.De meeste sulfiden zijn ondoorzichtig,en duidelijk gekleurd en gestreept.

Categorieën: Zout | Verbinding van zwavel

Cinnaber

Het mineraal cinnaber is een kwik-sulfide met de chemische formule HgS.

Het grijze, bruine of donkerrode (vermiljoene) cinnaber heeft een helderrode streepkleur en een volkomen splijting volgens kristalvlak [1010]. Het kristalstelsel is trigonaal, de dichtheid is met 8,1 hoog. De hardheid is 2 tot 2,5. Cinnaber is niet radioactief.

De oorsprong van de naam cinnaber is onbekend, mogelijk is het afgeleid van het Latijnse woord cinnabaris. Een andere mogelijkheid is dat de naam uit het Arabisch komt.

Cinnaber komt vooral voor in hydrothermale aders van lage temperatuur. De typelocatie en lang een belangrijke vindplaats van kwik als erts is Almadén, Spanje, waar het reeds door de Kelten werd ontgonnen.

Cinnaber is het belangrijkste kwikerts. Cinnaber was reeds bekend in de oudheid en ook al meer dan 1000 jaar gebruikt als pigment in China.

Pesticide

Chemische bestrijdingsmiddelen zijn stoffen die worden gebruikt om ziekten, plagen of onkruiden in de landbouw te bestrijden of organismen te bestrijden die hinderlijk of schadelijk zijn (bijv. mieren, ongedierte, aantasting van materialen, algen, ontsmetting van voorwerpen en installaties en houtbescherming). Men onderscheidt: gewasbeschermingsmiddelen (voor in de landbouw) en biociden (de overige). In de dagelijkse omgang worden bestrijdingsmiddelen vaak pesticiden genoemd.

Chemische bestrijdingsmiddelen zijn chemische stoffen die toxisch zijn voor het te bestrijden organisme. Chemische bestrijdingsmiddelen kunnen voor verschillende doelen worden ingezet. In de landbouw worden ze toegepast om planten te beschermen tegen plagen, ziekten en overwoekering door onkruid. In deze toepassing wordt vaak gesproken van gewasbeschermingsmiddelen. Het is hierbij belangrijk dat het te beschermen gewas minder gevoelig is voor de giftige werking van de stof, dan het te bestrijden organisme.

Chemische bestrijdingsmiddelen worden ook ingezet om mensen, (gedomesticeerde) dieren en materialen (oogst of anderszins waardevol materiaal zoals documenten) te vrijwaren van plagen of hinderlijke organismen. Voor sommige van deze toepassingen is er een overlap met conserveringsmiddelen, ontsmettingsmiddelen of geneesmiddelen. Sommige dingen worden uit technisch of esthetisch oogpunt met chemische bestrijdingsmiddelen vrijgehouden van ongewenste organismen, bijvoorbeeld scheepsrompen, koelwaterinlaatpijpen of terrassen of plantsoenen. In deze toepassing heten bestrijdingsmiddelen biociden.

Een nadeel van chemische bestrijdingsmiddelen is dat de stof meestal niet helemaal specifiek is, en dat niet alleen het te bestrijden organisme wordt vergiftigd, maar ook andere organismen. Vooral omdat bestrijdingsmiddelen door stromingen in bodem en atmosfeer ook op andere plekken terecht komen. Bestrijdingsmiddelen hebben ook de neiging om in de voedselketen te accumuleren. Dit probleem treedt met name op bij stoffen die slecht afbreekbaar zijn (persistentie) en nog lang na de toepassing er van in het milieu aanwezig blijven.

Een tweede nadeel is dat er resistentie tegen het middel kan ontstaan bij het te bestrijden organisme. Dit laatste leidt tot een wedloop tussen fabrikanten van bestrijdingsmiddelen en plaagorganismen.

Antimoon

Antimoon, ook antimonium of stibium geheten, is een scheikundig element met symbool Sb en atoomnummer 51. Het is een zilvergrijs metalloïde.

De eerste wetenschappelijke melding van antimoon werd gemaakt in 1450 door Tholden, maar reeds lange tijd daarvoor werden antimoonverbindingen voor uiteenlopende doeleinden gebruikt. Het in de natuur voorkomende antimoonsulfide - het mineraal stibiniet - werd gebruikt als medicijn en voor cosmetica.

Over de herkomst van de naam antimoon bestaat veel onduidelijkheid. Sommige bronnen melden dat de naam een samentrekking is van de Griekse woorden anti en monos, wat vertaald kan worden als niet alleen voorkomend. Volgens andere bronnen komt de naam van de Arabische uitdrukking Antos Ammon dat bloei van god Ammon betekent.

Antimoon wordt veel gebruik in de halfgeleiderindustrie bij de productie van dioden, infrarood detectors en Hall-effect apparatuur. In legeringen levert antimoon een grote bijdrage in de hardheid en sterkte van lood en tin. Daarvoor wordt antimoon veel gebruikt in lood-batterijen. Andere toepassingen zijn:

Antimoonverbindingen worden om de brandwerende eigenschappen ook gebruikt in kinderkleding, speelgoed en bekleding van autostoelen.

Arsenopyriet

Het mineraal arsenopyriet is een ijzer-arseen-sulfide met de chemische formule FeAsS.

Het opaak witte of staalgrijze arsenopyriet heeft een metallische glans, een zwarte streepkleur en een duidelijke splijting volgens kristalvlak [110]. Het kristalstelsel is monoklien. De gemiddelde dichtheid is 6,07 en de hardheid is 5. Arsenopyriet is magnetisch na verhitting, maar niet radioactief.

De naam van het mineraal arsenopyriet is afgeleid van de samenstelling, pyriet met arseen.

Arsenopyriet komt voornamelijk voor in hydrothermale aders van hoge temperatuur. Ook in pegmatieten en contactmetamorfe gesteenten komt arsenopyriet voor.

Arsenopyriet is het belangrijkste erts waaruit arsenicum of arseen gewonnen wordt. Bij verhitting van arsenopyriet sublimeert arsenicum. De belangrijkste bronnen van arsenopyriet bevinden zich in Rusland, China, Zweden en Mexico.

Duranus

43°54′N.B. 7°16′O.L.

Duranus is een gemeente in het Franse departement Alpes-Maritimes (regio Provence-Alpes-Côte d'Azur) en telt 163 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Nice.

De oppervlakte van Duranus bedraagt 15,8 km², de bevolkingsdichtheid is 10,3 inwoners per km². De geografische coördinaten zijn 43° 54' N.B. 7° 16' O.L.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE tellingen).

Categorie: Gemeente in Alpes-Maritimes

Alpes-Maritimes

Alpes-Maritimes (Nederlands: Zee-Alpen) is een Frans departement, gelegen in het zuiden van Frankrijk aan de Middellandse Zee. Het heeft ongeveer een miljoen inwoners. De meest populaire steden zijn Cannes en Nice.

Het departement is genoemd naar de Zee-Alpen, een gebergte die hier in het grensgebergte van de Alpen gelegen is tussen Frankrijk en Italië.

Het is het zesde departement van Frankrijk, aangeduid met 06. Vandaar dat de nummerborden van auto's van inwoners van het zesde departement alle beginnen met '06'.

Het departement is in 1860 ontstaan na annexatie door Frankrijk van het Comté de Nice. Uit dit gebied, plus een deel van het departement Var, zijn de Alpes-Maritimes gecreëerd. Dit verklaart waarom de rivier de Var niet door het gelijknamige departement loopt. Deze rivier was vroeger de grens tussen Frankrijk en het Comté de Nice. Tegenwoordig vormt de rivier de afscheiding tussen twee arrondissementen van de Alpes-Maritimes.

In 1947 werd het departement door annexatie van de Italiaanse plaatsen Tende en La Brigue verder uitgebreid.