Armalcoliet

Het mineraal armalcoliet is een magnesium-ijzer-titanium-oxide met de chemische formule (Mg, Fe2+)Ti2O5.

Het heeft een hardheid van 6 en heeft een orthorhombische kristalstructuur. Armalcoliet is een deel van de pseudobrookietgroep die bestaat uit mineralen met algemene formule X2YO5. X en Y zijn gewoonlijk Fe (2+ en 3+), Mg, Al en Ti. Leden van deze groep zijn armalcoliet (MgFeTi2O5), pseudobrookiet (Fe2TiO5) en ferropseudobrookiet (FeTi2O5).

Het mineraal is genoemd naar Armstrong, Aldrin en Collins, de drie Apollo 11-astronauten.

Het mineraal werd ontdekt in Tranquillity Base op de maan door de bemanning van de Apollo 11-missie in 1970. Voorbeelden van dit mineraal werden later ontdekt op verscheidene plaatsen op aarde zoals Smoky Butte, Garfield County, Montana, VS.

Categorieën: Mineraal | Oxide | Verbinding van magnesium | Verbinding van ijzer | Verbinding van titaan

Apollo 11

(Sea of Tranquility)

Apollo 11 was de missie van het Apollo-programma die het doel had als eerste op de maan te landen. De bemanning van Apollo 11 bestond uit de astronauten Neil Armstrong, Edwin Aldrin en Michael Collins.

Op 16 juli 1969 werd de Saturnus V-raket met de LM "Eagle" (Lunar Module/Maanlander) en CSM "Columbia" (Command Service Module/Commando en servicemodule) gelanceerd om 9:32 plaatselijke tijd van lanceerplatform 39A op het Kennedy Space Center.

Op 20 juli scheidde de maanlander met Armstrong en Aldrin van de CSM, waarin Collins alleen achter bleef. Om 16:18 landde de maanlander in de Mare Tranquillitatis.

Om 22:56 zette Armstrong als eerste mens een voet op de maan met de legendarische woorden [1]. (bron: NASA) Tien minuten later volgde Aldrin. Na een kleine twee uur waarin maanstenen werden verzameld, enkele meetinstumenten werden opgesteld en een gesprek werd gevoerd met de Amerikaanse president Nixon gingen ze beide weer terug aan boord van de maanlander.

Maan

De maan is de enige natuurlijke maan van de aarde en wordt soms aangeduid met haar Latijnse naam Luna. Er zweven ook enkele andere minimaantjes in hoefijzervormige banen rond de aarde waarvan Cruithne de meeste aanspraak maakt om als echte maan gezien te worden.

De meeste manen in het zonnestelsel zijn erg klein, maar er zijn een aantal grote, planeetachtige manen. Onze maan hoort daar ook bij. Hoewel er manen zijn die nog groter zijn dan onze maan, worden de aarde en de maan wel als dubbelplaneet aangeduid. Dit omdat de maan in vergelijking met de aarde erg groot is: de massa van de maan is 1/81 van die van de aarde. Het gemeenschappelijk zwaartepunt waar aarde en maan omheen draaien ligt echter nog binnen de aarde. Alleen bij de dwergplaneet Pluto en zijn maan Charon is de maan naar verhouding nóg groter, namelijk 1/8 van de planeetmassa en ligt het gemeenschappelijk zwaartepunt ook daadwerkelijk buiten Pluto.

We spreken van de gemiddelde afstand van de aarde tot de maan, omdat de maan een elliptische baan om de aarde aflegt, hierdoor verschilt de afstand van de aarde tot de maan van punt tot punt.

Het punt waar de maan het verst van de aarde afstaat heet apogeum (afstand maan-aarde 405.500 km) en het punt waar de maan het dichtst bij de aarde staat heet perigeum (afstand 363.345 km).

De rotatie van de maan is gesynchroniseerd met haar omlooptijd rond de aarde. Praktisch betekent dit dat de maan steeds dezelfde kant naar de aarde gericht houdt. Zo spreekt men van de voorkant en de achterkant van de maan. Voordat een ruimtesonde een kijkje aan de achterkant had genomen, wist men niet hoe deze eruit zag. Eigenlijk bestaat de voorkant van de maan uit 59% van het maanoppervlak, want door allerlei variaties in de baan van de maan kunnen we vanaf de aarde toch iets meer van de maan zien.

Armalcoliet

Het mineraal armalcoliet is een magnesium-ijzer-titanium-oxide met de chemische formule (Mg, Fe2+)Ti2O5.

Het heeft een hardheid van 6 en heeft een orthorhombische kristalstructuur. Armalcoliet is een deel van de pseudobrookietgroep die bestaat uit mineralen met algemene formule X2YO5. X en Y zijn gewoonlijk Fe (2+ en 3+), Mg, Al en Ti. Leden van deze groep zijn armalcoliet (MgFeTi2O5), pseudobrookiet (Fe2TiO5) en ferropseudobrookiet (FeTi2O5).

Het mineraal is genoemd naar Armstrong, Aldrin en Collins, de drie Apollo 11-astronauten.

Het mineraal werd ontdekt in Tranquillity Base op de maan door de bemanning van de Apollo 11-missie in 1970. Voorbeelden van dit mineraal werden later ontdekt op verscheidene plaatsen op aarde zoals Smoky Butte, Garfield County, Montana, VS.

Categorieën: Mineraal | Oxide | Verbinding van magnesium | Verbinding van ijzer | Verbinding van titaan