Adamiet

Het mineraal adamiet is een zink-arsenaat met de chemische formule Zn2(AsO4)(OH).

Het gele, groene of roze adamiet heeft een witte streepkleur en een glasglans. De splijting is goed volgens het kristalvlak [101] en slecht volgens [010], adamiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,4 en de hardheid is 3,5. Het kristalstelsel is orthorhombisch en het mineraal is niet radioactief. Adamiet uit de Ojuela mijn in Durango, Mexico vertoont vaak sterke, groene fluorescentie.

Het mineraal adamiet is genoemd naar de Franse mineraloog Gilbert Joseph Adam (1795 - 1881).

De typelocatie van adamiet is Chañarcillo in de Chileense regio Atacama.

Categorieën: Mineraal | Arsenaat | Verbinding van zink

Fluorescentie

Fluorescentie is een optisch verschijnsel waarbij een molecuul een hoog-energetisch foton absorbeert, in een aangeslagen toestand belandt en vervolgens terugvalt naar de grondtoestand onder uitzending van een foton van lagere energie (langere golflengte).

Het woord fluorescentie is afkomstig van fluoriet: CaF2 , een mineraal en fluorzout dat over deze eigenschap beschikt. De spelling fluoriseren ziet men wel eens, maar de juiste spelling is fluoresceren.

Er zijn zowel vrij in de natuur voorkomende als gesynthetiseerde materialen met fluorescerende eigenschappen. Het bekendste voorbeeld is de TL-buis. Hierbij wordt ultraviolette straling, opgewekt door een elektrische ontlading in een verdund gas in de buis, door een poeder, dat is aangebracht op de binnenkant van de buis, omgezet in zichtbaar licht. Dergelijke poeders worden vaak 'fosfors' genoemd hoewel ze geen fosfor bevatten. Om het namaken van bankbiljetten te bemoeilijken worden deze vaak voorzien van fluorescerende stoffen zodat b.v. een winkelier onder een UV-lamp kan zien of deze oplichten.

Verder worden fluorescerende kleuren gebruikt in kleding die in het verkeer moet opvallen (de oranje vesten van wegwerkers), en in gele, groene en oranje stiften om tekst te markeren. Omdat dergelijke kleuren blauw licht omzetten in gekleurd licht lijken ze onder sommige belichtingsomstandigheden (disco, uv-licht) inderdaad zelf licht te geven. Ook optische witmakers in wasmiddelen zetten uv-licht in blauw zichtbaar licht om door fluorescentie.

Bij fluorescentiemicroscopie worden Fluorescente Proteïnen (o.a. Green Fluorescent Protein (GFP)) gebruikt bij onder andere DNA onderzoek. Fluorescerende eiwitten komen van nature voor in sommige soorten kwallen (Aequorea victoria) en koraal (Discosoma). Dankzij genetische manipulatie is het mogelijk om ook andere dieren fluorescerende eigenschappen te geven. Het bekendste voorbeeld hiervan is de "Nachtparel" (fluorescerende aquariumvis) die sinds 2003 in Taiwan verkocht wordt.

UV-licht

Ultraviolet licht (ook wel ultraviolette straling, black light of UV-licht genoemd) is elektromagnetische straling net buiten het deel van het spectrum dat met het menselijk oog waarneembaar is (zie ook: licht). De golflengte van UV-licht is 4,5 tot 400 nm.

Naast het "gewone" zichtbare licht straalt de zon ook ultraviolet licht uit. Weliswaar is ons oog ook gevoelig voor dit licht, maar de ooglens laat het niet door en beschermt daardoor het netvlies. We zien het ultraviolette licht dus niet, maar we voelen het wel. Door veel UV kan de huid rood kleuren of verbranden, het kan zelfs huidkanker opwekken. Op het KNMI in De Bilt wordt de hoeveelheid UV-licht continu gemeten.

Hoeveel UV-zonlicht de aarde bereikt hangt vooral af van de zonshoogte. In de zomer, als de zon veel hoger staat dan in de winter, is het UV-licht zeker tien keer zo sterk. In de zomer bereikt de zon het hoogste punt om ongeveer half twee 's middags en gemiddeld is dan de hoeveelheid UV-zonlicht het grootst.

De hoeveelheid UV-licht is ook afhankelijk van de bewolking. Wolken houden niet alleen het zichtbare licht gedeeltelijk tegen, maar ook UV. In het algemeen geldt: hoe meer bewolking, hoe minder UV-licht de aarde kan bereiken. Wolken weerkaatsen echter zelf ook licht en daardoor kan de hoeveelheid UV die de aarde bereikt ook bij een half bewolkte hemel sterk variëren.

Stof in de atmosfeer kan UV tegenhouden en bij rustig warm weer, als zich veel vuil in de onderste lagen van de atmosfeer verzamelt, kan de hoeveelheid UV afnemen. Bovendien weerkaatst UV tegen de grond. Dat houdt in dat het UV-licht boven wit zand, sneeuw en water feller is dan elders.

Arsenaat

Het arsenaat ion heeft de chemische formule AsO43−. Een arsenaat mineraal is een mineraal dat arsenaat als anion heeft.

Categorie: Arsenaat

Adamiet

Het mineraal adamiet is een zink-arsenaat met de chemische formule Zn2(AsO4)(OH).

Het gele, groene of roze adamiet heeft een witte streepkleur en een glasglans. De splijting is goed volgens het kristalvlak [101] en slecht volgens [010], adamiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,4 en de hardheid is 3,5. Het kristalstelsel is orthorhombisch en het mineraal is niet radioactief. Adamiet uit de Ojuela mijn in Durango, Mexico vertoont vaak sterke, groene fluorescentie.

Het mineraal adamiet is genoemd naar de Franse mineraloog Gilbert Joseph Adam (1795 - 1881).

De typelocatie van adamiet is Chañarcillo in de Chileense regio Atacama.

Categorieën: Mineraal | Arsenaat | Verbinding van zink