Molybdiet

Het mineraal molybdiet is een molybdeen-oxide met de chemische formule MoO3. Het behoort tot de molybdaten.

Het kleurloze tot groengele molybdiet heeft een witte streepkleur en een perfecte splijting volgens kristalvlak [100] en duidelijk volgens kristalvlak [001]. De gemiddelde dichtheid is 4,72 en de hardheid is 3 tot 4. Het kristalstelsel is orthorhombisch en het mineraal is niet radioactief.

De naam van het mineraal molybdiet is afgeleid van de samenstelling.

Categorieën: Mineraal | Molybdaat | Verbinding van molybdeen | Verbinding van zuurstof

Molybdeen

Molybdeen is een scheikundig element met symbool Mo en atoomnummer 42. Het is een grijs overgangsmetaal.

In 1778 was de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele in staat om molybdeenoxide te isoleren uit mineralen. Vier jaar later isoleerde de Zweedse geoloog Peter Jacob Hjelm voor het eerst elementair molybdeen door het oxide te reduceren met koolstof.

De naam molybdeen komt van het Griekse molybdos, dat is te vertalen als op lood lijkend.

Ongeveer 70% van al het wereldwijd geproduceerde molybdeen wordt gebruikt in legeringen. Molybdeen bevattend staal is aanmerkelijk sterker, corrosiebestendiger en beter bestand tegen temperatuurswisselingen dan normaal staal. Om die redenen vindt er veel toepassing van molybdeen plaats in raketmotoren en chemische pijpleidingen. Andere toepassingen van molybdeen zijn:

Het radioactieve isotoop 99Mo wordt in de isotopen industrie gebruikt.

Orthorhombisch

Veel vaste stoffen hebben een kristallijne structuur. Dat wil zeggen dat zij bestaan uit een regelmatige opstapeling van een structuureenheid (moleculen, ionen, atomen) die als bouwsteen van de regelmatige stapeling gezien kan worden. De structuureenheden vormen een driedimensionaal rooster. In de kristallografie worden de gestapelde structuureenheden eenheidscellen genoemd.

De regelmatige stapeling wordt translatiesymmetrie genoemd. Naast de translatiesymmetrie bestaat er ook nog interne symmetrie binnen de eenheden. Het geheel van alle symmetrie heet kristalstructuursymmetrie (zie hierna).

De symmetrie heeft onder meer als gevolg dat de gehele structuur van het kristal kan worden beschreven als de inhoud van één eenheidscel of zelfs een gedeelte daarvan, soms aangevuld met een beschrijving van de (zeer kleine) verschillen tussen eenheidscellen.

Een van de technieken die kan worden gebruikt om kristalstructuren te bepalen is de Röntgendiffractie. Dit is tot nog toe (2003) de nauwkeurigste techniek om de structuur van moleculen te onderzoeken. Kristalstructuren van meer dan 250.000 organische verbindingen zijn reeds bepaald en opgeslagen in de Cambridge Structural Database.

Naast kristallijne vaste stoffen bestaan er glasstructuren en amorfe structuren.