Hastingsiet
Het mineraal hastingsiet is een natrium-calcium-ijzer-aluminium-inosilicaat met de chemische formule NaCa2Fe2+4Fe3+(Si6Al2O22)(OH)2. Het behoort tot de amfibolen.
Het mineraal hastingsiet is een natrium-calcium-ijzer-aluminium-inosilicaat met de chemische formule NaCa2Fe2+4Fe3+(Si6Al2O22)(OH)2. Het behoort tot de amfibolen.
... Edeniet - NaCa2Mg5Si7AlO22(OH)2. Hastingsiet - NaCa2Fe2+4Fe3+(Si6Al2O22)(OH)2 ...
Amfibolen
... H. Hardystoniet. Hastingsiet. Ha�yn. Hedenbergiet. Heulandiet. Homiliet. Hoornblende. Huntiet ...
Amfibolen
... Ba(CrO4,SO4) Hastingsiet. NaCa2(Fe,Mg) 4Fe(Si6Al2 ) O22(OH) 2 ...
Amfibolen
Zoeken in Encarta Winkler Prins. Artikelencentrum. Zoek in alle artikelen van de encyclopedie. Je vindt informatie over bijna alles. Historische documenten, beroemde toespraken, literaire fragmenten, enzovoort. Techniek en natuurwetenschappen
Amfibolen
Het mineraal hastingsiet is een natrium-calcium-ijzer-aluminium-inosilicaat met de chemische formule NaCa2Fe2+4Fe3+(Si6Al2O22)(OH)2. Het behoort tot de amfibolen.
Het donkergroene of zwarte hastingsiet heeft een groengrijze streepkleur, een glasglans en een perfecte splijting volgens het kristalvlak [110]. De gemiddelde dichtheid is 3,38 en de hardheid is 6. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.
Hastingsiet is genoemd naar de plaats waar het voor het eerst beschreven is, de Hastings county in Ontario, Canada.
Hastingsiet is een amfibool dat vooral gevormd wordt in nefelien-syeniet gesteente. De typelocatie is Dungannon, Hastings Co., Ontario, Canada. Het mineraal wordt ook gevonden in de Calamite mijn op het Italiaanse eiland Elba.
Categorieën: Mineraal | Inosilicaat | Verbinding van natrium | Verbinding van calcium | Verbinding van ijzer | Verbinding van aluminium
Een inosilicaat is een silicaat waarbij de silica-tetraeders enkele of dubbele ketens vormen. De enkele ketens hebben de algemene formule Si2O7 en de dubbele ketens de algemene formule Si8O22.
Voorbeelden van inosilicaten met enkele ketens zijn de pyroxenen en met dubbele ketens de amfibolen.
Nesosilicaat -- Inosilicaat -- Sorosilicaat -- Cyclosilicaat -- Tectosilicaat -- Fylosilicaat
Categorie: Inosilicaat
De groep mineralen die deel uitmaken van de amfibolen zijn allen inosilicaten opgebouwd uit dubbele ketens van silica tetraeders. Het verschil met de pyroxenen is de hoek tussen de belangrijkste assen. Bij pyroxeen is die 90°, bij amfibool ongeveer 120°.
Amfibolen zijn orthorhombische of monokliene mineralen met een gemiddelde dichtheid van 3 tot 3,5 en een hardheid van 5 tot 6. Vijf soorten vallen onder de noemer asbest en zijn verwerkt in zeer uiteenlopende materialen vanwege een hoge slijtvastheid en bestendigheid. Bij bewerking kunnen echter vezels vrijkomen die schadelijk zijn als ze worden ingeademd.
De naam van het mineraal amfibool is afgeleid van het Griekse amfibolos, dat "dubbelzinnig" betekent. Het werd voor het eerst gebruikt door René Just Haüy om de amfibool-leden tremoliet, actinoliet, en hoornblende te benoemen. Sindsdien is de term voor de hele groep van toepassing.
Orthorhombisch
Monoklien
Radioactiviteit, ook wel activiteit genoemd, is een natuurkundig fenomeen: bepaalde isotopen zijn instabiel en veranderen (desintegreren) spontaan in een andere atoomsoort. Dit noemt men radioactief verval.
Bij dit proces zenden ze straling uit. Na de desintegratie is de atoomkern veranderd van samenstelling, met name in de aantallen protonen en neutronen. Zo ontstaat een atoom van een andere atoomsoort, hetzij een andere isotoop van hetzelfde element, hetzij een ander element.
In sommige situaties is het desintegratieproduct, ook wel het dochternuclide genoemd, zelf ook weer instabiel. Het proces gaat door totdat de ontstane atoomkern in een stabiele vorm is geraakt. Men spreekt dan van een vervalketen.
Aan de ontdekking van en het onderzoek van radioactiviteit hebben veel mensen hun naam verbonden. Enkele van de voornaamste zijn:
Radioactiviteit wordt uitgedrukt in becquerel (Bq). Als er van een stof 1 atoom per seconde vervalt (desintegreert) is die stof een radioactieve bron (stralingsbron) met een sterkte van 1 becquerel.
Het mineraal nefelien is een natrium-kalium-aluminium-silicaat met de chemische formule (Na,K)AlSiO4. Het tectosilicaat behoort tot de veldspaatvervangers.
Het witte, grijze of bruine nefelien heeft een glas- tot vetglans, een witte streepkleur en de splijting is slecht volgens het kristalvlak [1010]. De gemiddelde dichtheid is 2,59 en de hardheid is 6. Het kristalstelsel is hexagonaal en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 95,15.
De naam van het mineraal nefelien is afgeleid van het Griekse woord nephele, dat "wolk" betekent. Dit vanwege het feit dat het mineraal wolkjes vormt wanneer het in sterk zuur wordt gedompeld.
Nefelien is een algemeen mineraal in silica-arme stollingsgesteenten, als syeniet en in metamorfe gesteenten als mica-schisten en gneisen. De typelocatie is de Magnet Cove in het Ouachita-gebergte, Hot Spring County, Arkansas, Verenigde Staten.
Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van natrium | Verbinding van kalium | Verbinding van aluminium
Het gesteente syeniet is een grofkristallijn stollingsgesteente dat verzadigd is met SiO2, maar weinig tot geen kwarts bevat. Het behoort tot de dieptegesteenten.
De mineralen die voorkomen in syenieten zijn voornamelijk orthoklaas, biotiet, amfibool en pyroxeen. Naast orthoklaas kan syeniet ook plagioklaas bevatten. De kleur van het gesteente varieert van blauwgrijs of rood tot donkergroen of zwart. Uiterlijk lijkt het op graniet, het dieptegesteente waar het in feite de kwartsloze of kwartsarme variant van is.
De naam van het gesteente syeniet is afgeleid van de oude en Latijnse naam voor Aswan, Syene in Egypte.
Categorie: Stollingsgesteente
Een gesteente is een geconsolideerd (vast) materiaal dat bestaat uit een mineraal of een verbinding van verschillende mineralen. Materialen als zand, modder en grind worden soms als gesteente geclassificeerd, maar vallen eigenlijk onder de term grondsoort. De aardkorst is opgebouwd uit talloze gesteenten. Ze bepalen in belangrijke mate de eigenschappen van het aardoppervlak; reliëf, draagkracht van de ondergrond, het bodemtype dat erop ontstaat en de waterhuishouding.
Veel gesteenten zijn van groot economisch belang. Voorbeelden zijn goud, graniet en marmer. Deze materialen noemt men delfstoffen.
Gesteenten worden ingedeeld op de manier waarop ze zijn ontstaan. Er zijn drie typen te onderscheiden, die hieronder worden toegelicht.
Stollingsgesteenten zijn gevormd uit magma. Het dieptegesteente graniet en het uitvloeiingsgesteente basalt zijn veel voorkomende stollingsgesteenten, ze vormen een belangrijk bestanddeel van respectievelijk de continentale en oceanische korst.
Deze groep wordt ook wel als sedimentgesteenten aangeduid. Het wordt gevormd door de verwering en erosie van andere gesteenten. Het verweringsmateriaal kan op verschillende manieren worden vervoerd. De naam van het sediment is afhankelijk van het soort transport:
Elba is een eiland nabij Grosseto, Italië. Het is het grootste eiland van de Toscaanse Archipel en na Sardinië en Sicilië het derde eiland van Italië. De hoofdstad is Portoferraio waar bijna de helft (12.020 inwoners) van de bevolking woont.
Het eiland meet 224 km² en telt 30.000 inwoners. De kustlijn meet 147 kilometer en de hoogste berg is de Monte Capanne (1019 m). Bestuurlijk behoort het tot de provincie Livorno en de regio Toscane. De hoofdstad van Elba is Portoferraio ('IJzerhaven'). Er zijn ook een paar baaien: Marina di Campo en Lacona.
De Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 1814 tot 1815 in ballingschap op dit eiland, nadat hij voor de eerste keer uit de macht gezet was. Hij ontsnapte van het eiland en ging met getrouwen in honderd dagen naar Waterloo.
Tegenwoordig leeft Elba vooral van de wijnbouw en het toerisme, voornamelijk uit Duitsland. In vroeger eeuwen was Elba een belangrijke ijzerleverancier: de Etrusken wonnen er al ijzer. Het eiland is bovendien vindplaats van veel edelstenen en mineralen, in het bijzonder toermalijn en pyriet.
Categorieën: Italiaans eiland | Toscane
Het mineraal hastingsiet is een natrium-calcium-ijzer-aluminium-inosilicaat met de chemische formule NaCa2Fe2+4Fe3+(Si6Al2O22)(OH)2. Het behoort tot de amfibolen.
Het donkergroene of zwarte hastingsiet heeft een groengrijze streepkleur, een glasglans en een perfecte splijting volgens het kristalvlak [110]. De gemiddelde dichtheid is 3,38 en de hardheid is 6. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.
Hastingsiet is genoemd naar de plaats waar het voor het eerst beschreven is, de Hastings county in Ontario, Canada.
Hastingsiet is een amfibool dat vooral gevormd wordt in nefelien-syeniet gesteente. De typelocatie is Dungannon, Hastings Co., Ontario, Canada. Het mineraal wordt ook gevonden in de Calamite mijn op het Italiaanse eiland Elba.
Categorieën: Mineraal | Inosilicaat | Verbinding van natrium | Verbinding van calcium | Verbinding van ijzer | Verbinding van aluminium