Kalomel

Het mineraal kalomel is een kwik-chloride met de chemische formule Hg2Cl2.

Het wit tot geelwitte, grijs tot geelgrijze of bruine kalomel heeft een vaal geelwitte streepkleur en een slechte splijting volgens de kristalvlakken [100] en [011]. Het kristalstelsel is tetragonaal. De gemiddelde dichtheid is 6,45 en de hardheid is 1,5 tot 2. Kalomel is niet radioactief. In poedervorm is kalomel zeer moeilijk oplosbaar in water.

De naam van het mineraal kalomel is afgeleid van de Griekse woorden kalos en melas ("mooi" en "zwart").

De formule ziet er vreemd uit voor een anorganische stof. Voor dit soort verbindingen wordt doorgaans de formule gereduceerd tot de meest eenvoudige verhouding tussen de kationen en anionen, zodat HgCl verwacht wordt. Met de formule (Hg)2Cl2, wordt echter meer recht gedaan aan de manier waarop de twee kwikatomen in het Hg 2+ -ion aanwezig zijn. Een deel van dit vreemde gedrag kan verklaard worden door relativistische effecten mee te nemen bij het bepalen van de banen van elektronen in dit deeltje.

Kalomel komt voornamelijk voor in geoxideerde kwikafzettingen. De typelocatie is Terlingua, Texas, VS.

Kwik

Kwik (soms ook wel kwikzilver genoemd) is een scheikundig element met symbool Hg en atoomnummer 80. Het is een zilverwit overgangsmetaal.

In Egyptische graftombes van ongeveer 1500 v. Chr. zijn sporen van kwik aangetroffen; en van de oude Chinezen is bekend dat zij kwik in combinatie met andere metalen gebruikten. De Grieken en Romeinen maakten gebruik van kwik en kwikverbindingen voor cosmetische doeleinden. Alchemisten dachten dat kwik veranderde in goud als het van de vloeibare fase naar de vast fase ging.

In de 18e en 19e eeuw werd kwiknitraat gebruikt om bont los te maken van dieren, en kwikdamp werd gebruikt om vilt te fabriceren, dat onder andere gebruikt werd voor hoeden. Later bleek dit de oorzaak te zijn van hersenbeschadigingen bij mensen die kleding van deze materialen maakten. Hier komt waarschijnlijk ook de Engelse uitdrukking mad as a hatter (zo gek als een hoedenmaker) vandaan.

In oude publicaties wordt druk soms weergegeven in millimeters kwikdruk: mm Hg. Dit is geen SI eenheid en tegenwoordig wordt deze aanduiding niet meer gebruikt, behalve in de geneeskunde, waar zij voor de bloeddruk nog steeds gangbaar is.

De naam kwik is afgeleid van het Oud Saksische woord quik, dat "levend" of "levendig" betekende; het Engelse quicksilver betekent dan ook van oorsprong "levend(ig) zilver". Een vergelijkbare Latijnse naam is argentum vivum, maar de officiële Latijnse aanduiding is hydrargyrum (uit Grieks hydro-, "water", met Latijn argentum, "zilver"). Het symbool Hg dankt kwik dan ook aan deze Latijnse naam.

Chloride

chloride is het negatief geladen ion Cl−. Het ontstaat wanneer een neutraal atoom van het element Chloor één elektron opneemt.

De zouten van zoutzuur (HCl) worden eveneens chloriden genoemd. Een voorbeeld hiervan is keukenzout of natriumchloride met de formule NaCl. Keukenzout lost in water op en vormt dan Na+ en Cl− ionen.

Categorieën: Zout | Verbinding van chloor

Relativiteitstheorie

Met relativiteitstheorie worden in de gepopulariseerde natuurkunde twee theorieën van Albert Einstein aangeduid, namelijk de speciale relativiteitstheorie en de algemene relativiteitstheorie.

In de natuurkunde bestaan er verschillende beschrijvingen van relativiteit. Dit is het principe dat de wetten van de mechanica, of de natuurkunde in het algemeen, niet afhankelijk zijn van de relatieve snelheid die een waarnemer heeft ten opzichte van andere waarnemers. Galileo Galileï had rond 1600 al een visie op dit principe. Eeuwen later werden de speciale en de algemene relativiteitstheorie ontwikkeld.

De Galileiaanse relativiteitstheorie gaat uit van het volgende principe: De wetten van de mechanica zijn dezelfde voor waarnemers in twee stelsels die eenparig (een beweging die geen versnelling of vertraging kent) ten opzichte van elkaar bewegen. Zulke stelsels noemt men inertiaalstelsels. Anders gezegd: het is voor diezelfde twee waarnemers onmogelijk om aan de hand van de wetten van de mechanica te bepalen wie van beiden een absolute beweging uitvoert of mogelijk stilstaat. Dit heeft als direct gevolg dat er alleen relatieve en geen absolute snelheden bestaan - vandaar de naam relativiteitsprincipe.

In de Galileiaanse relativiteitstheorie zijn coördinatenstelsels die eenparig ten opzichte van elkaar bewegen, als volgt gerelateerd. Stel dat ten opzichte van het stelsel S de snelheid van een ander stelsel S' gelijk is aan w, en dat de nulpunten van beide stelsels op tijdstip t = 0 samenvallen. Als we posities in S met r aanduiden en in S' met r', geldt na verloop van een tijd t:

De klassieke mechanica volgens de wetten van Newton nam dit relativiteitsprincipe over van Galileo Galileï.

Kalomel

Het mineraal kalomel is een kwik-chloride met de chemische formule Hg2Cl2.

Het wit tot geelwitte, grijs tot geelgrijze of bruine kalomel heeft een vaal geelwitte streepkleur en een slechte splijting volgens de kristalvlakken [100] en [011]. Het kristalstelsel is tetragonaal. De gemiddelde dichtheid is 6,45 en de hardheid is 1,5 tot 2. Kalomel is niet radioactief. In poedervorm is kalomel zeer moeilijk oplosbaar in water.

De naam van het mineraal kalomel is afgeleid van de Griekse woorden kalos en melas ("mooi" en "zwart").

De formule ziet er vreemd uit voor een anorganische stof. Voor dit soort verbindingen wordt doorgaans de formule gereduceerd tot de meest eenvoudige verhouding tussen de kationen en anionen, zodat HgCl verwacht wordt. Met de formule (Hg)2Cl2, wordt echter meer recht gedaan aan de manier waarop de twee kwikatomen in het Hg 2+ -ion aanwezig zijn. Een deel van dit vreemde gedrag kan verklaard worden door relativistische effecten mee te nemen bij het bepalen van de banen van elektronen in dit deeltje.

Kalomel komt voornamelijk voor in geoxideerde kwikafzettingen. De typelocatie is Terlingua, Texas, VS.