Torberniet

Het mineraal torberniet is een gehydrateerd koper-uranium-fosfaat met de chemische formule Cu(UO2)2(PO4) 2·11(H2O).

Het gras-, prei- of appelgroene torberniet heeft een glas- tot parelglans, een vaalgroene streepkleur en de splijting is duidelijk volgens het kristalvlak [100] en perfect volgens [001]. Het kristalstelsel is tetragonaal. Torberniet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,2, de hardheid is 2 tot 2,5 en het mineraal is zeer sterk radioactief. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 3.705.085,43.

Het mineraal torberniet is genoemd naar de Zweedse scheikundige Tornbern Bergmann (1735 - 1784).

Torberniet is een mineraal dat wordt gevormd in granieten en andere uranium-houdende gesteenten. De typelocatie is Jáchymov (ook St. Joachimsthal), Krusné Hory, Západocesky kraj, Bohemen, Tsjechië. Het wordt ook gevonden in de Musonoi mijn, Shaba, Zaïre en in de Margabal mijn, Entraygues-sur-Truyère, Aveyron, Midi-Pyrénées, Frankrijk.

Categorieën: Mineraal | Fosfaat | Verbinding van koper | Verbinding van uranium

Hydraat

Een hydraat is een stof waarin water in sterke binding opgenomen is. Zo zijn er zouthydraten, maar ook hydraten van methaan, en 'legeringen' tussen ijs of zeer koud water (rond het vriespunt) en gassen (gashydraten). Methaanhydraten kunnen spontaan gevormd worden als aardgas met water onder hoge druk bij niet al te hoge temperaturen opgeslagen of getransporteerd wordt. Deze combinatie van materialen komt bijvoorbeeld voor in de transportleidingen van offshore productieplatforms naar de kust. Omdat methaanhydraat een vaste stof is, kan het deze transportleidingen verstoppen. Om hydraatvorming tegen te gaan wordt bij vervoer van ongereinigd aardgas altijd een middel toegevoegd dat het water bindt. Glycol is een veel gebruikt middel, methanol wordt gebruikt als er al hydraatvorming opgetreden is. Bij het ontvangstpunt wordt het water uit het glycol gekookt en het zuivere glycol teruggestuurd voor hergebruik.

Het vermoeden bestaat dat zich op de bodem van de oceanen hydraatafzettingen bevinden, dit is echter nog niet aangetoond. Het spontaan uitéénvallen van zo'n afzetting in water en gas zou dan een verklaring kunnen zijn voor anderszins onverklaarbare schipbreuken zoals in de Bermuda driehoek voorkomen.

Categorie: Chemische stof

Fosfaat

Fosfaat (PO43-) is de vorm waarin fosfor het meest in mineralen voorkomt.

Fosfaat is samen met stikstof het belangrijkste bestanddeel van kunstmest. Wanneer er te veel van beide in het oppervlaktewater terecht komt, leidt dit tot hypoxie. Vaak zijn de effecten pas op zee, in de kustwateren, te bemerken omdat daar een geringere stroom is dan in de rivieren.

De streng van RNA en DNA bestaat uit fosfaat- ester groepen en (deoxy)ribosen.

De grootste fosfaatopslagplaatsen ter wereld liggen in de Verenigde Staten en in Nauru. Van het laatstgenoemde land wordt het fosfaat als dat van de beste kwaliteit ter wereld gezien.

In water bevordert het, samen met andere voor algengroei nodige elementen(o.a. de sporenelementen), de groei van algen die zuurstof aan het water onttrekken. Vroeger zat het in wasmiddelen maar door de invoering van fosfaatvrije wasmiddelen is de hoeveelheid fosfaten in meren en waterlopen de laatste jaren verminderd.

Graniet

Graniet is een zuur (of felsisch) stollingsgesteente dat voornamelijk bestaat uit drie mineralen; kwarts, veldspaten (kaliveldspaat en plagioklaas) en mica's (muscoviet en/of biotiet). Ook amfibool komt in graniet voor.

De onderlinge verhouding van de mineralen verschilt, maar doorgaans is kwarts de dominante component (ongeveer 50%). Het kwarts is meestal (melk-)wit, het veldspaat kan gekleurd zijn (crème, roze) en de glimmers zijn meestal bruin of lichtgrijs van kleur.

Graniet is een stollingsgesteente en dat wil zeggen dat het is gevormd bij het ondergronds stollen van magma. (Dit in tegenstelling tot een uitvloeiïngsgesteente zoals basalt dat dichtbij of aan het aardoppervlak gestold is.) Doordat graniet op diepte gestold is, hebben de mineralen bij langzame afkoeling de tijd gehad om kristallen te vormen. Een gesteente dat nog langzamer stolt, meestal in de "armen" van een magmakamer, wordt pegmatiet genoemd. Als graniet wordt blootgesteld aan zeer hoge drukken en temperaturen, verandert het in gneis, een metamorf gesteente.

Het woord komt van het Latijnse woord granus, dat korrel betekent. Het verklaart het vaak korrelige uiterlijk van graniet. Strikt genomen klopt dit niet, omdat een stollingsgesteente niet bestaat uit korrels (wat typisch is voor een sedimentair gesteente). Grofkristallijn zou een betere benaming zijn.

Graniet komt voor in sommige delen van België, al is daar het meeste graniet commercieel al gewonnen. Sommige zwerfstenen in Noord-Nederland bestaan uit graniet, meestal uit Noorwegen of Zweden. (De meeste zwerfstenen zijn in ieder geval granietachtige stollingsgesteenten).

Shaba

Katanga is een provincie van Congo-Kinshasa

Katanga was tussen 1960 en 1962 een onafhankelijke staat, na een secessie van Congo. De president in deze korte periode was Moïse Tsjombe, van de Conakatpartij. Het was hij die op 11 juli 1960 de onafhankelijkheid van de rijke mijnprovincie uitriep. Nadien werd het land opnieuw een provincie van Congo.

In die korte periode werd de premier van Congo, Patrice Lumumba, vermoord in Katanga.

Categorieën: Geschiedenis van Congo-Kinshasa | Historisch land in Afrika | Provincie van Congo-Kinshasa

Congo-Kinshasa

(Details)

(Details)

De Democratische Republiek Congo of Congo-Kinshasa, het vroegere Zaïre, is een onafhankelijk land in centraal Afrika en grenst aan Congo-Brazzaville, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Soedan, Oeganda, Rwanda, Burundi, Tanzania, Zambia, Angola alsmede de exclave Cabinda van Angola. Het is een voormalige Belgische kolonie. Congo betekent jager en stamt af van de bakongostam die vlak bij de Congo rivier woonde.

De Democratische Republiek Congo is onderverdeeld in 11 provincies.

Het gebied waar nu Congo-Kinshasa is werd 10.000 jaar geleden al bevolkt. Van 2000 v.Chr. tot 500 na Chr. kwamen migratiegolven van Bantoes het land waar nu Congo (Congo-Brazzaville inbegrepen) is binnen vanuit het noordwesten, waarbij de oorspronkelijke pygmeebevolking naar het zuiden verdreven werd. De etnische diversiteit werd aangevuld met daaropvolgende migraties vanuit Darfoer en Kordofan in Soedan in het noordoosten, en vanuit Oost-Afrika in het oosten. Hierdoor werd de Bantoe-taalfamilie ook de overheersende talengroep.