Buddingtoniet

Het mineraal buddingtoniet is een gehydrateerd ammonium-aluminium-tectosilicaat met de chemische formule (NH4)Al(Si3O8)·0.5(H2O). Het behoort tot de veldspaten.

Het doorzichtige tot doorschijnende kleurloze of witte buddingtoniet heeft een witte streepkleur, een doffe tot glasglans en een goede splijting volgens het kristalvlak [001] en een duidelijke volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 2,32 en de hardheid is 5,5. Het kristalstelsel is monoklien en buddingtoniet is niet radioactief.

Het mineraal buddingtoniet is genoemd naar de Amerikaanse petroloog van Princeton, Arthur Francis Buddington (1890 - 1980).

Buddingtoniet is een zeldzame veldspaat die voornamelijk voorkomt in door ammoniak-houdend water verweerde plagioklazen. De typelocatie is de Sulfur Bank mijn in Lake County, Californië.

Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van stikstof | Verbinding van waterstof | Verbinding van aluminium

Hydraat

Een hydraat is een stof waarin water in sterke binding opgenomen is. Zo zijn er zouthydraten, maar ook hydraten van methaan, en 'legeringen' tussen ijs of zeer koud water (rond het vriespunt) en gassen (gashydraten). Methaanhydraten kunnen spontaan gevormd worden als aardgas met water onder hoge druk bij niet al te hoge temperaturen opgeslagen of getransporteerd wordt. Deze combinatie van materialen komt bijvoorbeeld voor in de transportleidingen van offshore productieplatforms naar de kust. Omdat methaanhydraat een vaste stof is, kan het deze transportleidingen verstoppen. Om hydraatvorming tegen te gaan wordt bij vervoer van ongereinigd aardgas altijd een middel toegevoegd dat het water bindt. Glycol is een veel gebruikt middel, methanol wordt gebruikt als er al hydraatvorming opgetreden is. Bij het ontvangstpunt wordt het water uit het glycol gekookt en het zuivere glycol teruggestuurd voor hergebruik.

Het vermoeden bestaat dat zich op de bodem van de oceanen hydraatafzettingen bevinden, dit is echter nog niet aangetoond. Het spontaan uitéénvallen van zo'n afzetting in water en gas zou dan een verklaring kunnen zijn voor anderszins onverklaarbare schipbreuken zoals in de Bermuda driehoek voorkomen.

Categorie: Chemische stof

Ammonium

Ammonium is een hypothetische chemische verbinding, een hypothethisch alkalimetaal om precies te zijn, met een samenstelling NH4+.

Net als andere leden van de alkalimetaalgroep komt ammonium vooral (zelfs: uitsluitend) voor als éénwaardig kation NH4+. Veel alkalimetaalzouten kennen een variant, waar het ammoniumion de plaats inneemt van een alklimetaalion.

Zo is er naast NaCl (keukenzout) ook NH4Cl (salmiak) en naast KNO3 (kaliumnitraat) ook NH4NO3 (ammoniumnitraat).

Veel eigenschappen zijn vergelijkbaar, het zijn in het algemeen goed oplosbare zouten bijvoorbeeld.

Anders dan bij de alkalimetalen kan ammonium niet door reductie uit een zout vrijgemaakt worden:

Tectosilicaat

Een tectosilicaat is een silicaat met de silicium-zuurstof tetraeders gerangschikt in een driedimensionaal patroon. Voorbeelden van tectosilicaten zijn de veldspaten, veldspaatvervangers en de zeolieten.

Nesosilicaat -- Inosilicaat -- Sorosilicaat -- Cyclosilicaat -- Tectosilicaat -- Fylosilicaat

Categorie: Tectosilicaat

Petrologie

Petrologie is een vlak van de geologie, dat zich richt op het bestuderen van de samenstelling van gesteenten en de omstandigheden waaronder deze ontstaan. Er zijn drie subdisciplines binnen de petrologie, overeenkomstig met de drie soorten rotsen: stollingsgesteente, metamorf gesteente en afzettingsgesteente. Het woord petrologie komt van het Griekse woord πετρος (petros), dat rots betekent.

Petrologie maakt gebruik van het klassieke vlak van de mineralogie, microscopische petrografie en chemische analyses, voor het beschrijven van de samenstelling en de structuur van een rots. Moderne petrologen gebruiken ook de principes van de geochemie en de geofysica door het bestuderen van geochemische trends en cycli en het gebruik van the use of thermodynamische gegevens en experimenten om de oorsprong van rotsen beter te kunnen begrijpen.

Categorie: Geologie

Princeton

De Princeton-universiteit (Engels: Princeton University) is een van de tot de Ivy League behorende elite-universiteiten in de Verenigde Staten. Princeton werd als "College of New Jersey" in 1746 gesticht in Elizabeth in New Jersey. In 1756 verplaatste men het college naar Princeton, maar de oorspronkelijke naam werd vooralsnog behouden. Pas in 1896 werd het College of New Jersey omgedoopt in Princeton-universiteit.

Brown - Columbia - Cornell - Dartmouth - Harvard - Pennsylvania - Princeton - Yale

Categorieën: Ivy League | New Jersey

Ammoniak

R-zinnen: 10, 23, 34, 50S-zinnen: 9, 16, 26, 36/37/39, 45, 61

Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar)

Ammoniak is een chemische verbinding van stikstof en waterstof met samenstelling NH3. De structuur van de verbinding is niet vlak, maar vormt een soort driepoot met de stikstof in het midden.

Ammoniak is bij kamertemperatuur een gas met een karakteristieke, sterk prikkelende geur. Het gas is in zeer grote hoeveelheden (tot wel 25 massa%) in water oplosbaar. Deze oplossing staat bekend als ammonia en is basisch.

NH3 (aq) + H2O (l) NH4+ (aq) + OH- (aq)

Plagioklaas

De mineralen-reeks plagioklaas is een groep van aluminium-tectosilicaten die behoren tot de veldspaten met samenstellingen tussen de eindleden albiet-anorthiet, met albiet als natrium-houdend en anorthiet als calcium-houdend uiterste mineraal. De reeks van mineralen is een zogenaamde vaste oplossing.

De kristallografie van de veldspaten varieert sterk met de samenstelling en is vrij complex. De symmetrie varieert van monoklien tot triklien. Algemeen komen meerdere systemen van splijting voor, ook bestaan er hoge en lage temperatuursvormen.

De individuele plagioklaasmineralen, gewoonlijk verkort aangeduid als plagioklaas, zijn belangrijke gesteentevormende mineralen in zowel felsische stollings-, metamorfe als sedimentaire gesteenten. Een veel voorkomende kleur van plagioklaaskristallen is melkwit en daarmee is het een vrij gemakkelijk te herkennen mineraal in gesteenten.

felsisch--------------------------------------------------mafischkwarts - veldspaat - mica - amfibool - pyroxeen - olivijn

Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van aluminium

Buddingtoniet

Het mineraal buddingtoniet is een gehydrateerd ammonium-aluminium-tectosilicaat met de chemische formule (NH4)Al(Si3O8)·0.5(H2O). Het behoort tot de veldspaten.

Het doorzichtige tot doorschijnende kleurloze of witte buddingtoniet heeft een witte streepkleur, een doffe tot glasglans en een goede splijting volgens het kristalvlak [001] en een duidelijke volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 2,32 en de hardheid is 5,5. Het kristalstelsel is monoklien en buddingtoniet is niet radioactief.

Het mineraal buddingtoniet is genoemd naar de Amerikaanse petroloog van Princeton, Arthur Francis Buddington (1890 - 1980).

Buddingtoniet is een zeldzame veldspaat die voornamelijk voorkomt in door ammoniak-houdend water verweerde plagioklazen. De typelocatie is de Sulfur Bank mijn in Lake County, Californië.

Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van stikstof | Verbinding van waterstof | Verbinding van aluminium