Copiapiet

Het mineraal copiapiet is een sterk gehydrateerd ijzer-sulfaat met de chemische formule Fe2+Fe3+4(SO4)6 (OH)2·20(H2O).

Het doorschijnend (goud)gele tot (geel)groene copiapiet heeft een parelglans, een vaalgele streepkleur en de splijting is perfect volgens het kristalvlak [010]. Het kristalstelsel is triklien. Copiapiet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,1, de hardheid is 2,5 en het mineraal is niet radioactief. Copiapiet is natuurlijk magnetisch.

Het mineraal copiapiet is genoemd naar de plaats waar het voor het eerst beschreven werd, Copiapo in Chili.

Copiapiet wordt gevormd in geoxideerde ijzer-sulfide afzettingen. De typelocatie is Copiapo in Chili. Het mineraal wordt verder gevonden in Saghand, provincie Yadz, Iran en in de Le Cetine mijn, Siena, Toscane, Italië.

Categorieën: Mineraal | Sulfaat | Verbinding van ijzer

Hydraat

Een hydraat is een stof waarin water in sterke binding opgenomen is. Zo zijn er zouthydraten, maar ook hydraten van methaan, en 'legeringen' tussen ijs of zeer koud water (rond het vriespunt) en gassen (gashydraten). Methaanhydraten kunnen spontaan gevormd worden als aardgas met water onder hoge druk bij niet al te hoge temperaturen opgeslagen of getransporteerd wordt. Deze combinatie van materialen komt bijvoorbeeld voor in de transportleidingen van offshore productieplatforms naar de kust. Omdat methaanhydraat een vaste stof is, kan het deze transportleidingen verstoppen. Om hydraatvorming tegen te gaan wordt bij vervoer van ongereinigd aardgas altijd een middel toegevoegd dat het water bindt. Glycol is een veel gebruikt middel, methanol wordt gebruikt als er al hydraatvorming opgetreden is. Bij het ontvangstpunt wordt het water uit het glycol gekookt en het zuivere glycol teruggestuurd voor hergebruik.

Het vermoeden bestaat dat zich op de bodem van de oceanen hydraatafzettingen bevinden, dit is echter nog niet aangetoond. Het spontaan uitéénvallen van zo'n afzetting in water en gas zou dan een verklaring kunnen zijn voor anderszins onverklaarbare schipbreuken zoals in de Bermuda driehoek voorkomen.

Categorie: Chemische stof

Sulfaat

Sulfaten is de verzamelnaam voor chemische verbindingen met sulfaat-groepen, SO4. Sulfaten komen voor in mineralen zoals aluin en calciumsulfaat (gips). Sulfaat is een groep van ongeveer 300 mineralen, waarin metallische elementen een binding vormen met sulfaat, bijvoorbeeld anhydriet. Sulfaat is een fundamentele structuureenheid doordat zwavel een sterke binding vormt met zuurstof.

Categorie: Sulfaat

Magnetisch

Al in de Oudheid ontdekte men dat magnetietkristallen elkaar afhankelijk van de oriëntatie aantrekken of afstoten. Dit natuurkundige verschijnsel wordt magnetisme genoemd. Magnetiet is, evenals magnesium genoemd naar Magnesia, een gebied in Thessalië in het oude Griekenland.

Verantwoordelijk voor het magnetisme van magnetiet is het aanwezige ijzer. Veel ijzerlegeringen vertonen magnetisme. Naast ijzer vertonen ook nikkel en kobalt magnetische eigenschappen.

Voorwerpen die dit verschijnsel sterk vertonen noemt men magneten. Er zijn natuurlijke en kunstmatige magneten (bijvoorbeeld Alnico,Fernico, ferrieten). Alle magneten hebben twee polen die noordpool en zuidpool worden genoemd. De noordpool van een magneet stoot de noordpool van een andere magneet af, en trekt de zuidpool van een andere magneet aan. Twee zuidpolen stoten elkaar ook af. Omdat ook de aarde een magneetveld heeft, met z'n zuidpool vlak bij de noordpool en z'n noordpool vlakbij de zuidpool, zal een vrij ronddraaiende magneet altijd de noord-zuidrichting aannemen. De benamingen van de polen van een magneet zijn hiervan afgeleid. Overigens wordt gemakshalve, maar wel enigszins verwarrend, de zuidpool van de "aardemagneet" de magnetische noordpool genoemd en de noordpool van de "aardemagneet" de magnetische zuidpool.

Een verwant verschijnsel is elektromagnetisme, magnetisme dat ontstaat door een elektrische stroom.

Bij nadere beschouwing blijkt het magnetisme in van nature magnetische of magnetiseerbare materialen, net als elektromagnetisme, ook veroorzaakt te worden door bewegende elektrische lading. James Maxwell heeft, voortbouwend op onderzoek van o.a. Michael Faraday al in de negentiende eeuw een zeer elegante wiskundige formulering gegeven van elektriciteit en magnetisme die door Heaviside werd bijgeschaafd tot slechts vier differentiaalvergelijkingen, de vergelijkingen van Maxwell waarmee alle macroscopische elektrische en magnetische verschijnselen zijn te beschrijven.

Chili

(Details)

(Details)

Chili is een land in Zuid-Amerika, grenzend aan Peru, Bolivia en Argentinië. Het ligt ingeklemd tussen de Grote Oceaan en het Andesgebergte. De hoofdstad is Santiago, het parlement zetelt in Valparaíso. Het land maakt naar eigen zeggen ook aanspraak op een stuk van Antarctica (dat tezelfdertijd grotendeels ook door Argentinië opgeëist wordt). Om deze reden staat de obelisk die het officiële geografische middelpunt van Chili markeert ook in het zuiden, bij de stad Punta Arenas, vlak bij Vuurland.

De Juan Fernández archipel, Desventuradas eilanden en Paaseiland, dat zeer ver ten westen van het vasteland ligt, horen ook bij Chili.

Chili is lid van APEC en OSA

Oxide

In de anorganische chemie is een oxide een verbinding tussen een ander element en zuurstof waarin zuurstof als oxidator optreedt en de oxidatietoestand -2 aanneemt.

Omdat de elektronegativiteit van zuurstof hoog is, is het enige element waar zuurstof door geoxideerd wordt fluor. Verbindingen tussen fluor en zuurstof zijn dus eerder zuurstoffluoriden dan fluoroxiden.

Met vrijwel alle andere elementen vormt zuurstof oxiden. Uitzonderingen zijn de lichtere edelgassen. Ook met goud vormt zuurstof maar moeizaam oxiden. (Zij zijn metastabiel.)

Een goed voorbeeld van oxide vorming is de verbranding van magnesium

Dit is een voorbeeld van een basisch oxide

Sulfide

Een sulfide is een ion van zwavel in oxidatietoestand -2 (S-2). Een groep van ongeveer 600 mineralen,zoals antimoniet en galeniet waarin zwavel een binding vormt met metallische en metaalachtige elementen.De meeste sulfiden zijn ondoorzichtig,en duidelijk gekleurd en gestreept.

Categorieën: Zout | Verbinding van zwavel

Iran

(Details)

De Islamitische Republiek Iran (Perzisch: جمهوری اسلامی ایران) (Getranslitereerd: Djoemhūrī-ye Eslāmī-ye Īrān) of Iran (ایران) is een land in het Midden-Oosten. Iran werd vroeger Perzië, Persicus of Parsa genoemd tot en met 1935. In dat jaar vroeg de toenmalige Perzische monarch, Reza Sjah aan alle landen om voortaan de lokale naam van het land namelijk Iran (het Land van Ariërs) te gebruiken. Na een protest van de Perzische geleerden, kondigde de Perzische regering in 1959 aan dat beide namen officieel gebruikt mogen worden. Een inwoner van Iran/Perzië is een Iraniër of een Pers of in het Perzisch; Irani of Pars (ایرانی).

Iran grenst aan Irak, Turkije, Armenië, Azerbeidzjan, Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan. De Perzische Golf en de Golf van Oman bevinden zich ten zuiden en de Kaspische Zee ten noorden van Iran. Aan de kust tegenover de Perzische Golf liggen Saoedi-Arabië, Koeweit, Bahrein, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten. Olie en gas export zijn de grootste export middelen en hierdoor heeft Iran een belangrijke positie als twee na grootste exporteur van OPEC en vier na grootste olie-exporteur ter wereld. Iran tevens is mede-oprichter van OPEC, het OIC en de VN.

In 1979 werd onder leiding van de Ayatollah Ruhollah Khomeini de Iraanse Revolutie tot stand gebracht en maakte van Iran een Islamitische republiek. Deze revolutie wordt dikwijls ten onrechte de Islamitische Revolutie genoemd, aangezien meer groepen dan de fundamentalitische islamieten deze revolutie op gang zetten en uitvoerden. Volgens het principe van Welayat-é Faqih of de 'Leiderschap (Welayat) van de jurist (Faqih)' werd het land daarna geregeerd. Hierdoor is het land een constitutionele republiek waarbij de president de beslissingen neemt die goedgekeurd moeten worden door de Rahbar en de 12 experts op Islamitische wet ook wel de Raad van Hoeders genoemd. De officiële staatsreligie in Iran is de Islam met het Sjiisme (Jafari) als de ideologische stroming. De religieuze hoofdstad voor Islamitische theologie is gelegen in Qom. De huidige president van Iran is Mahmoud Ahmadinejad. De religieus leider (Rahbar) Ayatollah Ali Khamenei heeft een speciale machtspositie in Iran. Als hoogste Marja (leraar op het gebied van Islamitische wet) heeft hij de autoriteit om toezicht te houden en in te grijpen op alle activiteiten in het Iraanse politieke circuit. Het regime is in feite dictatoriaal.

Iran (of Perzië) heeft een bijzonder lange geschiedenis en kan met recht één van de bakermatten van de beschaving genoemd worden. De geschiedenis van 'Iran' als land gaat terug tot de 6e eeuw v. Chr., toen Cyrus de Grote van de Achaemeniden-dynastie verschillende volkeren verenigde. In de eeuwen hierna bereikte Perzië een enorme macht en besloeg het een gebied tot aan de Middellandse Zee. Met het oude Griekenland voerde het regelmatig oorlog, de zogenoemde Perzische Oorlogen van de 5e eeuw v. Chr.

Siena (stad)

{{{latitudeGraden}}}°{{{latitudeMinuten}}}′N.B. {{{longitudeGraden}}}°{{{longitudeMinuten}}}′O.L.

Siena (in het Nederlands ook als Sienna geschreven) is een stad in Toscane, Italië. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Siena. In 2003 had de stad 52.775 inwoners.

Siena was een Etruskische nederzetting en een kleine Romeinse stad. Tegen de vijfde eeuw n. Chr. werd het de zetel van een bisschop, maar pas vanaf de 12e eeuw begon het een stad van belang te worden, toen een autonome commune de eerdere aristocratische regering verving. De consuls die de republiek regeerden, begonnen langzaam maar zeker steeds meer ook het gewone volk of de poblani te omvatten, en de commune breidde haar territorium uit toen de omringende feodale adel in hun verstevigde kastelen zich onderwierpen aan de macht van de stad. De republiek van Siena, die intern worstelde tussen de adel en de volkspartij, werkte doorgaans in politieke oppositie met haar grote rivaal, Florence, en was in de 13e eeuw voornamelijk Ghibellijns, in tegenstelling tot de Welfse positie van Florence, wat de achtergrond vormde van de Divina Commedia van Dante.

De universiteit van Siena, vermaard vanwege haar faculteiten van rechten en medicijnen, werd in 1203 opgericht. Tijdens de Middeleeuwen was Siena ook een rivaal van Florence op het gebied van de kunsten; de belangrijke laat-middeleeuwse of vroege renaissanceschilder Duccio (1253-1319) was afkomstig uit Siena, maar werkte in alle delen van het schiereiland, en de wandschildering van "Goede Regering" door Ambrogio Lorenzetti in het Palazzo Pubblico, of gemeentehuis, is een magnifiek voorbeeld van laat-middeleeuwse/vroege-renaissancekunst, alsmede een weergave van de utopie van een stedelijke samenleving zoals men deze in die tijd voor ogen had. Siena werd zwaar gehavend door de zwarte dood van 1348 en heeft haar oude glorie nooit meer hervonden, mede omdat het de rivaliteit met Florence niet aankon. Tot 1557 behield Siena haar autonomie binnen Toscane.

Siena's universiteit is nog altijd een van de belangrijkste universiteiten van Italië en de pittoreske stad blijft een belangrijk cultureel centrum, vooral voor de menswetenschappen.

Toscane

Vlag van Toscane

Toscane (Italiaans Toscana, soms Nederlands; Toscanië) is een regio in centraal Italië, die grenst aan Ligurië en Emilia-Romagna in het noorden, Umbrië in het oosten, Latium in het zuiden en de Tyrrheense Zee in het westen. Het wordt vaak gezien als een van de mooiste delen van Italië.

De oppervlakte van de regio Toscane neemt ongeveer een dertiende van het nationale territorium in beslag, oftewel 7,63%. Qua grootte staat de regio op de vijfde plaats, na Sicilië, Piëmont, Sardinië en Lombardije. Van de 1000 Italianen wonen er 61 in Toscane, 6,1% van de totale nationale bevolking.

Wellicht was Toscane de regio waarin de Italiaanse Renaissance de beste resultaten behaalde. Onder leiding van de Medici's maakte het toenmalige Groothertogdom Toscane een echte bloeitijd door. Het unieke artistieke erfgoed van deze regio bestaat onder meer uit architectuur, schilderkunst en beeldhouwkunst, die in tientallen befaamde musea verzameld zijn, zoals de Uffizi in Florence.

Toscane staat ook bekend om de wijnen die er vandaan komen. Hiervan zijn de meest bekende: Chianti, Morellino di Scansano en Brunello di Montalcino. Verder heeft het 120 natuurreservaten.

Copiapiet

Het mineraal copiapiet is een sterk gehydrateerd ijzer-sulfaat met de chemische formule Fe2+Fe3+4(SO4)6 (OH)2·20(H2O).

Het doorschijnend (goud)gele tot (geel)groene copiapiet heeft een parelglans, een vaalgele streepkleur en de splijting is perfect volgens het kristalvlak [010]. Het kristalstelsel is triklien. Copiapiet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,1, de hardheid is 2,5 en het mineraal is niet radioactief. Copiapiet is natuurlijk magnetisch.

Het mineraal copiapiet is genoemd naar de plaats waar het voor het eerst beschreven werd, Copiapo in Chili.

Copiapiet wordt gevormd in geoxideerde ijzer-sulfide afzettingen. De typelocatie is Copiapo in Chili. Het mineraal wordt verder gevonden in Saghand, provincie Yadz, Iran en in de Le Cetine mijn, Siena, Toscane, Italië.

Categorieën: Mineraal | Sulfaat | Verbinding van ijzer