Beryl

Het mineraal Beryl is een kleurloos, wit, gelig wit, geelgroen tot groen, roze, blauwig tot groenblauw, rood of goudgeel cyclosilicaat.

Download our Free bookmarks organizing software today!

Search results for 'Beryl':

More information on 'Beryl':

Het mineraal Beryl is een kleurloos, wit, gelig wit, geelgroen tot groen, roze, blauwig tot groenblauw, rood of goudgeel cyclosilicaat.

De hardheid van het mineraal is 7,5 tot 8 (bros) op de schaal van Mohs en de streepkleur is wit. Het mineraal, dat in kristallen, korrelige, compacte of radiale aggregaten of keitjes voorkomt, is doorzichtig tot doorschijnend en heeft een glasachtige, matte glans. Het soortelijk gewicht van beryl is 2,63-2,80 en het heeft hexagonale kristalstructuur. De chemische samenstelling van dit aluminium-berylliumsilicaat is: Al2Be3Si6O18.

Het mineraal is beryl genoemd door Plinius naar het Griekse woord berullos (= "edelsteen met zeegroene kleur").

Beryl komt voor in in pegmatieten en in hydrothermaal-pneumatolitische en metamorfe gesteenten en is vrij zeldzaam. Het wordt onder andere gevonden in de VS (South Dakota, Connecticut), Brazilië, Duitsland en Australië.

Beryl wordt naar kleur en chemische samenstelling onderscheiden in een aantal variëteiten:

Gaius Plinius Secundus maior

Gaius Plinius Secundus maior (bijgenaamd maior, d.i. de Oudere, ter onderscheiding van zijn gelijknamige neef Gaius Plinius Caecilius Secundus minor) was een Romeins militair, letterkundige en amateur-wetenschapper..

Hij werd geboren te Como rond 23 na Chr. en kwam om het leven in de buurt van Stabiae tijdens de uitbarsting van de Vesuvius, op 24 augustus 79.

Voor zijn opleiding kwam Plinius al vroeg naar Rome. Als jonge officier diende hij onder Corbulo. Later was hij keizerlijk procurator in verschillende gebieden (Germania, Gallia Narbonensis, Gallia Belgica en Africa) en ten slotte werd hij, als vertrouweling en adviseur van keizer Vespasianus, commandant van het vlooteskader te Misenum in de baai van Napels.

Tijdens zijn beroepsleven ontwikkelde hij tevens een grote literaire bedrijvigheid en legde hij zich toe op de studie. Hij staat bekend als een belezen man met universele weetgierigheid, die weinig behoefte had aan slaap en zeer veel las en excerpeerde. Tijdens de lectuur van belangrijke werken maakte hij aantekeningen waarmee hij zelf naslagwerken samenstelde op het gebied van het krijgswezen, de geschiedenis, de grammatica, de retoriek en de natuurwetenschappen.

Plinius werd het slachtoffer van zijn eigen wetenschappelijke belangstelling en zijn plichtsbetrachting: hij kwam om door verstikking (hij leed aan astma) tijdens de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.Chr., toen hij zich naar het terrein van de ramp had begeven, niet alleen voor waarnemingen, maar ook met het oog op de evacuatie van geïsoleerde villabewoners. De omstandigheden van zijn dood én van de uitbarsting werden uitvoerig beschreven door zijn neef Plinius de Jongere.

Pegmatiet

Pegmatiet is een ganggesteente, vaak ontstaan uit felsisch (zuur, hoog SiO2 gehalte) vulkanisme, dat zeer grote kristallen (tot 10 meter doorsnede) kan bevatten.

Kenmerkend voor een pegmatiet is het voorkomen van zeldzame mineralen als aquamarijn, toermalijn, topaas, fluoriet, apatiet en wolfraam. Vooral mineralen die lithium bevatten, ontstaan in pegmatieten omdat een pegmatiet de laatst kristalliserende elementen opneemt.

Pegmatiet is genoemd naar het Latijnse woord pegma, dat "schavot" of "boekenkast" betekent.

Overal waar magma stolt onder het aardoppervlak, ontstaat stollingsgesteente. In gebieden waar een deel van het magma nog vloeibaar blijft, zijn er kristallen die "drijven" en aangroeien in de smelt die langzaam en als laatste uitkristalliseert. Als pegmatieten ontsloten raken aan het oppervlak, zijn er vaak erg mooie en grote kristallen te vinden. Dit is het geval in Brazilië, maar ook op kleinere schaal op Cap de Creus, Catalonië, Spanje.

Omdat pegmatieten zeldzame aardelementen als lithium, beryllium en tantalium bevat, is het voor de industrie een interessant gesteente om te mijnen. Ook edelstenen worden in pegmatieten gevonden.

Smaragd

Smaragd is een groene, kostbare edelsteen. Het is een variëteit van het mineraal beryl en bevat de elementen chroom en ijzer.

De naam wordt vaak figuurlijk gebruikt in landenbenamingen. Zo wordt Ierland in Engelse taalgebieden ook wel the Emerald Isle (het Eiland van Smaragd) genoemd, omdat het zo groen is. Multatuli noemde Nederlands-Indië ook wel de gordel van Smaragd.

In sommige culturen is de smaragd het traditionele geschenk voor de 55e huwelijksverjaardag.

Categorieën: Sieraad | Edelsteen

Aquamarijn

Aquamarijn is een vrij kostbare edelsteen en een variëteit van het mineraal beryl. De kleur is bleek groen, geel groen, bleek blauw of blauwgroen.

Aquamarijn is een veel voorkomend mineraal en komt, zoals andere berylliumhoudende mineralen met name voor in pegmatieten. Vindplaatsen zijn in onder andere Brazilië (Minas Gerais), Madagaskar, Oeral, Nigeria, Pakistan, Mexico, India, Ierland, Zimbabwe, Afghanistan en VS.

In de Middeleeuwen werden beelden van de Maagd Maria versierd met aquamarijn. Legende zegt dat de steen van een zeemeermin was en tot de liefde leidt. Waarschuwt bij onrecht als de steen verkleurt.

Door natuurgenezers wordt een aantal geneeskrachtige werkingen aan aquamarijn toegekend, nl. versterking van het afweersysteem, het tegengaan van zeeziekte, huidallergie en het bevorderen van rust en ontspanning. Aquamarijn wordt door astrologen verbonden met de sterrenbeelden Waterman, Weegschaal, Vissen en Ram.

Categorieën: Mineraal | Cyclosilicaat | Edelsteen

Morganiet

Het mineraal Beryl is een kleurloos, wit, gelig wit, geelgroen tot groen, roze, blauwig tot groenblauw, rood of goudgeel cyclosilicaat.

De hardheid van het mineraal is 7,5 tot 8 (bros) op de schaal van Mohs en de streepkleur is wit. Het mineraal, dat in kristallen, korrelige, compacte of radiale aggregaten of keitjes voorkomt, is doorzichtig tot doorschijnend en heeft een glasachtige, matte glans. Het soortelijk gewicht van beryl is 2,63-2,80 en het heeft hexagonale kristalstructuur. De chemische samenstelling van dit aluminium-berylliumsilicaat is: Al2Be3Si6O18.

Het mineraal is beryl genoemd door Plinius naar het Griekse woord berullos (= "edelsteen met zeegroene kleur").

Beryl komt voor in in pegmatieten en in hydrothermaal-pneumatolitische en metamorfe gesteenten en is vrij zeldzaam. Het wordt onder andere gevonden in de VS (South Dakota, Connecticut), Brazilië, Duitsland en Australië.

Beryl wordt naar kleur en chemische samenstelling onderscheiden in een aantal variëteiten:

Beryllium

Beryllium is een scheikundig element met symbool Be en atoomnummer 4. Het is een donkergrijs aardalkalimetaal.

Als eerste herkende Nicolas-Louis Vauquelin het in 1798 in oxidische vorm. In 1828 slaagden zowel Wöhler als Bussy er in het metaal door reductie met kalium te bereiden. Naar verluidt heeft een oplossing van beryllium een zoetige smaak, maar de vroege chemici die dit gemeld hebben deden dat stervend: berylliumverbindingen zijn namelijk zeer giftig.

Het is een goed materiaal om röntgenvensters van te maken omdat deze straling gezien de lage massadichtheid van beryllium niet sterk wordt geabsorbeerd en het metaal aan de andere kant sterk genoeg is om een vacuümsysteem te kunnen afsluiten.

Wanneer het blootgesteld wordt aan α-straling, heeft het de eigenschap neutronen vrij te geven. Het wordt dus wel als een zwakke neutronenbron gebruikt.

Vooral in legeringen met koper wordt het element veel toegepast omdat deze materialen goede eigenschappen vertonen. Ze zijn goede geleiders van zowel elektriciteit als warmte, ze zijn licht, sterk, stijf en hard en weerstaan corrosie en vermoeiing. Ze worden toegepast in puntlaselektroden, veren en elektrische contacten. Ze worden veel in de luchtvaart-, ruimte- en defensie-industrie toegepast.

Ruimtevaart

Onder ruimtevaart verstaan we alle activiteit die door mensen ondernomen of veroorzaakt wordt in de ruimte. Volgens de definitie van de Amerikaanse luchtmacht begint de ruimte vanaf een hoogte van 80,5 kilometer (50 mijl), volgens de Fédération Aéronautique Internationale (FAI) vanaf een hoogte van 100 kilometer.

Verhalen en fantasieën over hoe de mens de aarde verlaat zijn al heel oud. Omstreeks het jaar 160 publiceerde de Griek Lucianus van Samosata het verhaal Vera Historia waarin hij beschrijft hoe een schip in een zware storm door de wind de lucht in wordt geblazen en op de maan terecht komt.

In 1865 publiceerde Jules Verne zijn boek De la terre à la lune (De reis naar de maan), waarin hij nauwkeurig omschrijft hoe een ruimtevaartuig wordt afgeschoten door een kanon (in Florida, Verenigde Staten)! en naar de maan reist. Frappant zijn de vele overeenkomsten tussen zijn boek en de Apollovluchten naar de maan die meer dan honderd jaar later plaats vonden.

Rond 1900 publiceerde de schrijver H.G. Wells onder andere War of the Worlds en The First Men in the Moon, verhalen waarin reizen door de ruimte een belangrijke rol spelen.

Zes belangrijke grondleggers voor de moderne ruimtevaarttechniek zijn de wetenschappers Herman Ganswindt (1856-1934), Konstantin Tsiolkovski (1857-1935), Robert Goddard (1882-1945), Hermann Oberth (1894-1990), Sergei Korolev (1906-1966) en Wernher von Braun (1912-1977). Zij zouden allen hebben toegegeven geïnspireerd te zijn door de verhalen van schrijvers als Verne en Wells.

Facet

Een facet is een platgeslepen oppervlak van een metaal of gesteente. Doorgaans wordt het woord geassocieerd met de platgeslepen vlakken van een edelsteen. Een edelsteen wordt zo geslepen, dat er een optimale breking en weerkaatsing van het licht optreedt. Omdat deze optische lichteffecten afhankelijk zijn van de brekingsindex van het betreffende materiaal, hebben verschillende soorten edelstenen eigen optimale slijphoeken.

Diamant wordt in facetten geslepen door verstellers en slijpers.

In tegenstelling tot het bovengenoemde voorbeeld van een facet, bestaan er ook situaties waarbij facetten ongewenst zijn. Tijdens het gladschuren van een metalen preparaat ten behoeve van materiaalkundig onderzoek kunnen er facetten in het preparaat ontstaan. De kans op facetten wordt groter naarmate het metaal zachter is. Het ontstaan van facetten dient voorkomen te worden, omdat er altijd een egaal vlak oppervlakte voor het uiteindelijke onderzoek gewenst is.

Het woord facet wordt vaak als beeldspraak gebruikt. De zin "de zaak heeft vele facetten" kan worden gelezen als "aan de zaak zitten vele kanten".

Categorie: Edelsteen

Source: Wikipedia