Bournoniet

Het mineraal bournoniet is een lood-koper-antimoon-sulfide met de chemische formule PbCuSbS3.

Het opaak zwarte of (staal)grijze bournoniet heeft een metallische glans, een grijze streepkleur en de splijting is imperfect volgens het kristalvlak [010]. Bournoniet heeft een gemiddelde dichtheid van 5,8 en de hardheid is 3. Het kristalstelsel is orthorhombisch en het mineraal is niet radioactief.

Het mineraal bournoniet is genoemd naar de Franse mineraloog J. L. de Bournon (1751 - 1825).

Bournoniet is een mineraal dat voorkomt in hydrothermale aders van gemiddelde temperatuur. De typelocatie is gelegen in Wheal Boys, St. Endellion, Cornwall, Engeland. Het wordt ook gevonden in het Huanuco departement in Peru en in de provincie Hunan in China.

Categorieën: Mineraal | Sulfide | Verbinding van lood | Verbinding van koper | Verbinding van antimoon

Magnetisme

Al in de Oudheid ontdekte men dat magnetietkristallen elkaar afhankelijk van de oriëntatie aantrekken of afstoten. Dit natuurkundige verschijnsel wordt magnetisme genoemd. Magnetiet is, evenals magnesium genoemd naar Magnesia, een gebied in Thessalië in het oude Griekenland.

Verantwoordelijk voor het magnetisme van magnetiet is het aanwezige ijzer. Veel ijzerlegeringen vertonen magnetisme. Naast ijzer vertonen ook nikkel en kobalt magnetische eigenschappen.

Voorwerpen die dit verschijnsel sterk vertonen noemt men magneten. Er zijn natuurlijke en kunstmatige magneten (bijvoorbeeld Alnico,Fernico, ferrieten). Alle magneten hebben twee polen die noordpool en zuidpool worden genoemd. De noordpool van een magneet stoot de noordpool van een andere magneet af, en trekt de zuidpool van een andere magneet aan. Twee zuidpolen stoten elkaar ook af. Omdat ook de aarde een magneetveld heeft, met z'n zuidpool vlak bij de noordpool en z'n noordpool vlakbij de zuidpool, zal een vrij ronddraaiende magneet altijd de noord-zuidrichting aannemen. De benamingen van de polen van een magneet zijn hiervan afgeleid. Overigens wordt gemakshalve, maar wel enigszins verwarrend, de zuidpool van de "aardemagneet" de magnetische noordpool genoemd en de noordpool van de "aardemagneet" de magnetische zuidpool.

Een verwant verschijnsel is elektromagnetisme, magnetisme dat ontstaat door een elektrische stroom.

Bij nadere beschouwing blijkt het magnetisme in van nature magnetische of magnetiseerbare materialen, net als elektromagnetisme, ook veroorzaakt te worden door bewegende elektrische lading. James Maxwell heeft, voortbouwend op onderzoek van o.a. Michael Faraday al in de negentiende eeuw een zeer elegante wiskundige formulering gegeven van elektriciteit en magnetisme die door Heaviside werd bijgeschaafd tot slechts vier differentiaalvergelijkingen, de vergelijkingen van Maxwell waarmee alle macroscopische elektrische en magnetische verschijnselen zijn te beschrijven.

Koper (element)

Koper is een scheikundig element met symbool Cu en atoomnummer 29. Het is een rood/geel overgangsmetaal.

Opgravingen in het noorden van wat tegenwoordig bekend is als Irak, hebben aangetoond dat koper al werd gebruikt rond 8700 v. Chr. Andere opgravingen wijzen uit dat men in 5000 v. Chr. koper al smolt en isoleerde uit koperhoudende mineralen zoals malachiet en azuriet.

Van de Sumeriërs en Egyptenaren is bekend dat zij rond 3000 v. Chr. koper smolten en gebruikten om brons te maken. Ook in China was het gebruik van koper bekend en zijn er zeer hoogwaardige bronzen voorwerpen uit 1200 v. Chr. gevonden. De in 1991 in de Oostenrijks/Italiaanse Alpen gevonden mummie Ötzi, die vermoedelijk omstreeks 3300 v. Chr. is gestorven, droeg gereedschap dat uit 99,7% zuiver koper bestond.

In de mythologie en alchemie werd koper vaak geassocieerd met de godheid Aphrodite vanwege de mooie glans. Om die reden werd koper vroeger onder andere gebruikt voor spiegels. De naam koper is vermoedelijk een verbastering van Cyprus.

Cyprus in de griekse term.

Antimoon

Antimoon, ook antimonium of stibium geheten, is een scheikundig element met symbool Sb en atoomnummer 51. Het is een zilvergrijs metalloïde.

De eerste wetenschappelijke melding van antimoon werd gemaakt in 1450 door Tholden, maar reeds lange tijd daarvoor werden antimoonverbindingen voor uiteenlopende doeleinden gebruikt. Het in de natuur voorkomende antimoonsulfide - het mineraal stibiniet - werd gebruikt als medicijn en voor cosmetica.

Over de herkomst van de naam antimoon bestaat veel onduidelijkheid. Sommige bronnen melden dat de naam een samentrekking is van de Griekse woorden anti en monos, wat vertaald kan worden als niet alleen voorkomend. Volgens andere bronnen komt de naam van de Arabische uitdrukking Antos Ammon dat bloei van god Ammon betekent.

Antimoon wordt veel gebruik in de halfgeleiderindustrie bij de productie van dioden, infrarood detectors en Hall-effect apparatuur. In legeringen levert antimoon een grote bijdrage in de hardheid en sterkte van lood en tin. Daarvoor wordt antimoon veel gebruikt in lood-batterijen. Andere toepassingen zijn:

Antimoonverbindingen worden om de brandwerende eigenschappen ook gebruikt in kinderkleding, speelgoed en bekleding van autostoelen.

Sulfide

Een sulfide is een ion van zwavel in oxidatietoestand -2 (S-2). Een groep van ongeveer 600 mineralen,zoals antimoniet en galeniet waarin zwavel een binding vormt met metallische en metaalachtige elementen.De meeste sulfiden zijn ondoorzichtig,en duidelijk gekleurd en gestreept.

Categorieën: Zout | Verbinding van zwavel

Mineralogie

De mineralogie of delfstofkunde is de tak binnen de aardwetenschappen die zich richt op de systematische studie van mineralen, hun voorkomen, ontstaan, metamorfose en rol in de geologie.

De International Mineralogical Association (IMA) is een organisatie waarvan de leden de mineralogen uit de verschillende landen vertegenwoordigen. Haar activiteiten omvatten het beheer van de namen van mineralen (via de Commissie van nieuwe mineralen en mineraalnamen) en het bijhouden van een database van mineralen.

In 2004 zijn er ongeveer 4000 soorten mineraal erkend door de IMA. Hiervan kunnen er ongeveer 150 als "overvloedig", nog eens 50 als "incidenteel", en de rest als "zeldzaam" tot "zeer zeldzaam" worden beschouwd.

Zie de lijst van mineralen voor meer informatie.

Categorie: Mineralogie

Cornwall

Cornwall (Cornisch Kernow) vormt samen met de Scilly-eilanden een graafschap in het zuidwesten van Groot-Brittannië.

Cornwall beslaat een oppervlakte van ca. 3560 km² en telt ongeveer 500.000 inwoners. De hoofdstad is Truro.

Cornwall wordt van het graafschap Devon gescheiden door de rivier de Tamar. Het heeft een ruig en vaak nog ongerept landschap, waarvan Bodmin Moor een belangrijk deel uitmaakt.

Er heerst een zeeklimaat, met relatief zachte winters. Doordat het er zelden of nooit vriest zijn veel soorten (geïmporteerde) subtropische planten als palmen en kamerplanten er inheems geworden. Door de behoorlijk grote regenval groeit veenmos er zeer weelderig wat dan ook te merken is aan de vele moerassen die er zijn. Het toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten, naast visserij, landbouw en bloementeelt. De industrie concentreert zich in de kuststeden Falmouth, Fowey en Penzance.

Het meest westelijke punt heet Land's End (Penn an Wlas) en is een belangrijke toeristische trekpleister, net zoals St Michael's Mount. Ook heeft het graafschap een groot aantal prehistorische overblijfselen waaronder zeer oude tinmijnen die uit de bronstijd stammen. In de 18e en 19e eeuw was Cornwall verantwoordelijk voor 40% van de wereldproductie van tin. Een kasteelruïne nabij Tintagel wordt door de Cornish (inwoners van Cornwall) beschouwd als de plek waar King Arthur is geboren (zie de King Arthur-legende).

Hunan

Hunan (ook wel Hoenan) (Chinees: 湖南; Pinyin: Húnán) is een province in het zuiden van China, zuidelijk van het Dongtingmeer (Hunan, betekent ook "zuidelijk van het meer"). Hunan wordt soms 湘 (pinyin: Xiāng) genoemd, naar de Xiang rivier die door de provincie loopt. De hoofdstad is Changsha

Hunan wordt ingeloten door de volgende provincies : in het noorden door de provincie Hubei, oostelijk door Jiangxi, zuidelijk door Guangdong en in het zuid-west ligt Guangxi en het noord-westen Chongqing.

Categorie: Provincie van China

Bournoniet

Het mineraal bournoniet is een lood-koper-antimoon-sulfide met de chemische formule PbCuSbS3.

Het opaak zwarte of (staal)grijze bournoniet heeft een metallische glans, een grijze streepkleur en de splijting is imperfect volgens het kristalvlak [010]. Bournoniet heeft een gemiddelde dichtheid van 5,8 en de hardheid is 3. Het kristalstelsel is orthorhombisch en het mineraal is niet radioactief.

Het mineraal bournoniet is genoemd naar de Franse mineraloog J. L. de Bournon (1751 - 1825).

Bournoniet is een mineraal dat voorkomt in hydrothermale aders van gemiddelde temperatuur. De typelocatie is gelegen in Wheal Boys, St. Endellion, Cornwall, Engeland. Het wordt ook gevonden in het Huanuco departement in Peru en in de provincie Hunan in China.

Categorieën: Mineraal | Sulfide | Verbinding van lood | Verbinding van koper | Verbinding van antimoon