Kanoiet

Het mineraal kanoiet is een mangaan-magnesium-inosilicaat met de chemische formule (Mn2+,Mg)2Si2O6. Het behoort tot de pyroxenen.

Het roze- tot roodbruine kanoiet heeft een lichtbruine streepkleur, een glasglans en de splijting is perfect volgens een onbekende kristalvlak. De gemiddelde dichtheid is 3,66 en de hardheid is 6 tot 7. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.

Kanoiet komt, net als andere pyroxenen voor in stollingsgesteente. Het mineraal wordt gevonden in Tatehira, Oshima schiereiland, Hokkaido, Japan.

Categorieën: Mineraal | Inosilicaat | Verbinding van mangaan | Verbinding van magnesium

Mangaan

Mangaan is een scheikundig element met symbool Mn en atoomnummer 25. Het is een zilverkleurig overgangsmetaal.

Al sinds de prehistorie wordt mangaan gebruikt. 15.000 jaar voor het begin van onze jaartelling werd bruinsteen (mangaandioxide) al gebruikt als pigment in verf. De Egyptenaren en Romeinen pasten mangaan toe tijdens de productie van glas, zowel om kleuren toe te voegen, als om kleuren te verwijderen. De Spartanen maakten legeringen van mangaan en ijzer.

In de 17e eeuw produceerde de Duitse chemicus Johann Rudolph Glauber voor het eerst kaliumpermanganaat, een stof die veel toepassing vindt in chemische laboratoria. In het midden van de 18e eeuw werd mangaanoxide gebruikt voor chloorproductie.

De Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele kwam tot de ontdekking dat mangaan een element is. Zijn collega Johann Gottlieb Gahn isoleerde zuiver mangaan in 1774 door mangaanoxide te reduceren met koolstof.

In het begin van de 19e eeuw gingen wetenschappers op zoek naar manieren waarop mangaan gebruikt kon worden in de productie van staal. In 1816 werd ontdekt dat de toevoeging van mangaan aan ijzer leidde tot een hardere staalvariant, zonder het breekbaar te maken.

Inosilicaat

Een inosilicaat is een silicaat waarbij de silica-tetraeders enkele of dubbele ketens vormen. De enkele ketens hebben de algemene formule Si2O7 en de dubbele ketens de algemene formule Si8O22.

Voorbeelden van inosilicaten met enkele ketens zijn de pyroxenen en met dubbele ketens de amfibolen.

Nesosilicaat -- Inosilicaat -- Sorosilicaat -- Cyclosilicaat -- Tectosilicaat -- Fylosilicaat

Categorie: Inosilicaat

Pyroxeen

De groep mineralen die pyroxenen genoemd worden, is een groep belangrijke silicaten in magmatische en metamorfe gesteenten . Karakteristiek is een structuur van enkele silica ketens in tetraëders; inosilicaat. Twee kristalvormen zijn mogelijk:

De algemene formule voor pyroxeen luidt XY(Si,Al)2O6 (met voor X calcium, natrium, ijzer2+ en magnesium en (zeldzaam) zink, mangaan en lithium. Y bevat kleinere ionen, zoals chroom, aluminium, ijzer3+, magnesium, mangaan, scandium, titanium, vanadium en zelfs ijzer2+). Hoewel aluminium vaak voorkomt als vervanging van silicium in silicaten, is dat niet het geval in pyroxeen.

De naam pyroxeen is afgeleid van het Griekse pyros en xenos ("vuur" en "vreemd"). Deze naam werd gegeven naar aanleiding van het voorkomen in vulkanische lava's waar pyroxenen soms als kristallen ingebed liggen in het omringende vulkanische glas; verondersteld werd dat het onvolkomenheden in het glas waren, daarom de naam "vuur vreemdelingen". Het zijn echter vroeg vormende mineralen die al uitgekristalliseerd zijn voordat het magma aan het aardoppervlak komt (lava). Zodoende "drijven" de pyroxeenkristallen in de smelt die door snelle afkoeling het vulkanisch glas, of obsidiaan vormt.

De mantel bestaat voornamelijk uit olivijn en pyroxeen. Pyroxenen komen in alle mafische stollingsgesteenten voor, en ook in mantelgesteentes als peridotiet en serpentiniet.

felsisch--------------------------------------------------mafischkwarts - veldspaat - mica - amfibool - pyroxeen - olivijn

Radioactiviteit

Radioactiviteit, ook wel activiteit genoemd, is een natuurkundig fenomeen: bepaalde isotopen zijn instabiel en veranderen (desintegreren) spontaan in een andere atoomsoort. Dit noemt men radioactief verval.

Bij dit proces zenden ze straling uit. Na de desintegratie is de atoomkern veranderd van samenstelling, met name in de aantallen protonen en neutronen. Zo ontstaat een atoom van een andere atoomsoort, hetzij een andere isotoop van hetzelfde element, hetzij een ander element.

In sommige situaties is het desintegratieproduct, ook wel het dochternuclide genoemd, zelf ook weer instabiel. Het proces gaat door totdat de ontstane atoomkern in een stabiele vorm is geraakt. Men spreekt dan van een vervalketen.

Aan de ontdekking van en het onderzoek van radioactiviteit hebben veel mensen hun naam verbonden. Enkele van de voornaamste zijn:

Radioactiviteit wordt uitgedrukt in becquerel (Bq). Als er van een stof 1 atoom per seconde vervalt (desintegreert) is die stof een radioactieve bron (stralingsbron) met een sterkte van 1 becquerel.

Stollingsgesteente

Stollings- of magmatische gesteenten zijn gesteenten die zijn ontstaan door stolling van lava (aan het aardoppervlak) of magma (onder het aardoppervlak). De hoofdindeling van gesteenten is in stollingsgesteenten, afzettingsgesteenten en metamorfe gesteenten.

Stollinggesteenten worden onderverdeeld in 3 vormen:

In het Engels heten uitvloeiingsgesteenten volcanics, genoemd naar de Romeinse god van het vuur en de vulkanen "Vulcanus" en dieptegesteenten plutonics, genoemd naar de Romeinse god van de onderwereld, "Pluto".

felsisch--------------------------------------------------mafischkwarts - veldspaat - mica - amfibool - pyroxeen - olivijn

Categorieën: Geologie | Stollingsgesteente

Hokkaido

Hokkaido (Jp.: Hokkai-dō, 北海道) is het meest noordelijke van de vier grote eilanden van Japan. Bestuurlijk gezien is Hokkaido zowel een prefectuur als een regio. Hokkaido heeft een oppervlakte van 83453,57 km² en een bevolking van 5.627.424 inwoners (census 2005). Een kleine groep van de bewoners van Hokkaido behoort tot de Ainu - de oorspronkelijke bewoners van Japan. De hoofdstad is Sapporo.

Hokkaido ligt ten noorden van het eiland Honshu. Het is het op een na grootste Japanse eiland; ongeveer zo groot als Oostenrijk. Hokkaido is met Honshu verbonden door middel van bruggen en de Seikantunnel.

Op 26 september 2003 werd Hokkaido getroffen door een zeer zware aardbeving met een kracht van 8,0 op de schaal van Richter, gevolgd door een krachtige naschok, en enkele uren later door een nieuwe aardbeving, ditmaal met een kracht van 7,0 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag circa tachtig kilometer oostelijk van de oostkust van Hokkaido. Enige honderden mensen raakten gewond, en er viel 1 dode.

Op 15 november 2006 werd Hokkaido opnieuw getroffen door een zware aardbeving met een kracht van 8,1 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag op 390 km ten oosten van Iturup (Etorofu), één van de Koerilen-eilanden. De aardbeving werd gevolgd door een kleine tsunami die insloeg in de haven van Nemuro.[1]

Zie ook : Subprefecturen van Japan

Japan

(Details)

Keizerlijk Zegel

Japan (Japans: 日本 Nippon, Nihon; letterlijke betekenis: oorsprong van de zon; 大和 Yamato is naam voor het oude Japan) is een eilandenrijk ten oosten van het Aziatische continent, dat bestaat uit meer dan 3000 eilanden. De bevolking concentreert zich echter voornamelijk op de eilanden Hokkaido, Honshu, Shikoku en Kyushu.

Voor 'Japan' zijn in het Japans tegenwoordig twee namen in gebruik:

De twee woorden zijn inhoudelijk identiek maar worden slechts anders uitgesproken. Over het algemeen beschouwt men Nippon als een officiële term. Op deze manier komt hij bijvoorbeeld voor op postzegels, bij sportevenementen en in de naam Nippon Ginkou (Bank of Japan / De Japanse Bank). Voor normaal gebruik heeft echter Nihon de voorkeur. Bijvoorbeeld 日本人 nihon-jin "Japanner" 日本語 nihon-go "de Japanse taal". Hiernaast vindt men vaak het woord 和 'wa', wat afstamt van 大和 Yamato, waarmee Japan bedoeld wordt. Bijvoorbeeld: 和風 Japanse stijl, 和食 Japanse gerechten, 和英 Japans-Engels (bijv. in woordenboek)