Mazziet

Het mineraal mazziet is een sterk gehydrateerd kalium-calcium-magnesium-aluminium-silicaat met de chemische formule K2CaMg2(Al,Si)36O72·28(H2O). Het tectosilicaat behoort tot de zeolieten.

Het kleurloze of witte mazziet heeft een glasglans en een witte streepkleur. De gemiddelde dichtheid is 2,108 en de hardheid is 4 tot 5. Het kristalstelsel is hexagonaal en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 38,69.

Het mineraal mazziet is genoemd naar de Italiaanse mineraloog van de Universiteit van Pavia Fiorenzo Mazzi.

Mazziet is een zeoliet die gevormd wordt in spleten in een porfierische olivijn-houdende basalt. De typelocatie is de Mont Semiol vlakbij Montbrison, Loire, Frankrijk.

Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van kalium | Verbinding van calcium | Verbinding van magnesium | Verbinding van aluminium

Hexagonaal

Hexagonaal is de benaming voor een type tralie, of kristalstelsel, dat de hexagonale dichtste stapeling bezit. Het behoort tot één van de veertien Bravaistralies. Mineralen met een hexagonale structuur zijn onder meer cadmium en magnesium.

Wanneer een tralie zich herhaalt in dezelfde stand, in drie onafhankelijke richtingen (zodat er een heel groot rooster ontstaat van tralies naast elkaar), en er op ieder traliepunt een atoom of ion wordt ingevuld, noemt men het resultaat een hexagonaal kristalrooster. De atomen of ionen hebben zich dan op dezelfde manier gerangschikt zoals te zien is in het plaatje met het hexagonale rooster.

De structuur kent meerdere varianten:

Ten opzichte van een materiaal met een kubisch rooster (zoals k.v.g. en k.r.g.) heeft een materiaal met een hexagonaal kristalrooster minder glijvlakken. Om precies te zijn treedt de afschuiving alleen op aan de {001}-vlakken, in de <100>-richting. Door het geringe aantal mogelijkheden in afschuiving, is er in hexagonale roosters dan ook meer kans op de vorming van tweelingen.

In tegenstelling tot bij kubische roosters, geeft het rekenen met drie assen bij hexagonale roosters soms problemen. Om deze problemen te ondervangen kan een vierde as aan het coördinatenstelsel worden toegevoegd. In de praktijk wordt deze vierde as door kristallografen niet echt meer gebruikt sinds de komst van geschikte rekensoftware, maar binnen sommige andere vakgebieden komt het gebruik ervan nog voor. Het coördinatenstelsel kent een z-as en drie assen (a1, a2 en a3) in het grondvlak. Deze assen zijn ten opzichte van elkaar 120 graden gedraaid.

Porfier

Porfier is een naam van een stollingsgesteente met een bepaalde textuur, die porfiritische textuur genoemd wordt. Een porfier bestaat uit een mengsel van diverse grove mineralen (zogenaamde fenocrysten) in een fijnkorrelige grondmassa.

Een voorbeeld van een gesteente dat vaak als porfier voorkomt is graniet, dat grote veldspaat-fenocrysten kan bevatten. Bij zo'n gesteente is de petrologische naam (naamgeving op chemische samenstelling) graniet, en de texturele naam (naamgeving op textuur) porfier. Het duidelijkst is natuurlijk het gesteente dan porfirische graniet of granitische porfier te noemen, maar meestal kiest men voor één van de twee.

Vanwege zijn grote hardheid en druk- en slijtvastheid kent porfier diverse gebruiken, onder meer voor straatstenen (de beruchte kasseien of "kinderkoppen" die we kennen uit verschillende grote wielerwedstrijden, en die moeilijk te nemen hindernissen zijn voor de wielrenners als ze bijvoorbeeld de reeds zeer steile helling van de muur van Geraardsbergen moeten nemen) en als steenslag voor beton en spoorwegballast. In België wordt het gevonden bij Quenast, Bierghes en Lessen.

In de oudheid werd porfier gewonnen in Egypte, waar het speciaal gebruikt werd ter ere van de farao. De keizers van het Oost-Romeinse rijk in Constantinopel werden op een porfier gekroond.

Categorie: Gesteente

Olivijn

Het mineraal olivijn is een nesosilicaat met als chemische formule (Mg,Fe)2SiO4, waarbij de eindleden tussen magnesium en ijzer worden gevormd door de mineralenreeks forsteriet (rijk aan Mg) en fayaliet (rijk aan Fe).

Olivijn heeft een orthorhombisch kristalstelsel en het kristalliseert in een enigszins afgeplatte vorm maar kan ook massief of in korrelvorm voorkomen. Het breekt op conchoïdale wijze en is ietwat breekbaar.

De hardheid van olivijn ligt tussen 6,5 en 7. De gemiddelde dichtheid is 3,32 en het mineraal heeft een glasglans. Meestal heeft het een olijfgroene kleur (vandaar de naam) maar het kan ook roodachtig zijn door de oxidatie van driewaardig ijzer. Het is transparant tot doorschijnend.

Olivijn komt voor als gesteentevormend mineraal in mafische stollingsgesteenten en in bepaalde metamorfe gesteenten. Het is ook ontdekt in meteorieten en is op Mars door de Amerikaanse ruimtesonde Mars Odyssey getraceerd. De Mars Exploration Rovers hebben de aanwezigheid verder bevestigd.

Olivijn wordt gevormd in magma dat rijk aan magnesium en arm aan silicaten (siliciumdioxide) is. Het is een belangrijk mineraal in gesteenten als gabbro, noriet, het mantelgesteente peridotiet en als kleine kristallen in basalt. De metamorfose van onzuiver dolomiet of andere afzettingsgesteenten met veel magnesium en weinig silicaten blijkt eveneens olivijn te vormen.

Montbrison

45°36′N.B. 4°3′O.L.

Montbrison is een gemeente in het Franse departement Loire (regio Rhône-Alpes) en telt 14.589 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Montbrison.

De oppervlakte van Montbrison bedraagt 16,3 km², de bevolkingsdichtheid is 895,0 inwoners per km². De geografische coördinaten zijn 45° 36' N.B. 4° 3' O.L.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).

Categorie: Gemeente in Loire