Korund

Het mineraal korund is een mineraal dat chemisch gezien de kristallijne vorm van aluminiumoxide is met als formule α-Al2O3.

Korund heeft hardheid 9 op de schaal van Mohs, onzuiverder vormen hebben ca. hardheid 8. De gemiddelde dichtheid is 4 (voor zuiver korund 4,05) en het mineraal heeft een hexagonale kristalstructuur. De brekingsindex is 1,76 - 1,78. Korund is niet magnetisch.

De naam van het mineraal is ofwel afgeleid van het Hindi woord kurand, of van het Sanskriete kuruvinda, dat "robijn" betekent.

Door zijn hardheid wordt het vaak gebruikt als slijpmiddel, van slijpschijven tot schuurpapier. Zuivere vormen van korund (met een kleine toevoeging van andere metaalatomen die een bepaalde kleur geeft aan de steen) staan bekend als de edelstenen saffier en robijn en worden dan ook geslepen.

Categorieën: Mineraal | Oxide | Verbinding van aluminium

Hexagonaal

Hexagonaal is de benaming voor een type tralie, of kristalstelsel, dat de hexagonale dichtste stapeling bezit. Het behoort tot één van de veertien Bravaistralies. Mineralen met een hexagonale structuur zijn onder meer cadmium en magnesium.

Wanneer een tralie zich herhaalt in dezelfde stand, in drie onafhankelijke richtingen (zodat er een heel groot rooster ontstaat van tralies naast elkaar), en er op ieder traliepunt een atoom of ion wordt ingevuld, noemt men het resultaat een hexagonaal kristalrooster. De atomen of ionen hebben zich dan op dezelfde manier gerangschikt zoals te zien is in het plaatje met het hexagonale rooster.

De structuur kent meerdere varianten:

Ten opzichte van een materiaal met een kubisch rooster (zoals k.v.g. en k.r.g.) heeft een materiaal met een hexagonaal kristalrooster minder glijvlakken. Om precies te zijn treedt de afschuiving alleen op aan de {001}-vlakken, in de <100>-richting. Door het geringe aantal mogelijkheden in afschuiving, is er in hexagonale roosters dan ook meer kans op de vorming van tweelingen.

In tegenstelling tot bij kubische roosters, geeft het rekenen met drie assen bij hexagonale roosters soms problemen. Om deze problemen te ondervangen kan een vierde as aan het coördinatenstelsel worden toegevoegd. In de praktijk wordt deze vierde as door kristallografen niet echt meer gebruikt sinds de komst van geschikte rekensoftware, maar binnen sommige andere vakgebieden komt het gebruik ervan nog voor. Het coördinatenstelsel kent een z-as en drie assen (a1, a2 en a3) in het grondvlak. Deze assen zijn ten opzichte van elkaar 120 graden gedraaid.

Hindi

Hindi (हिन्दी) is een Indo-Europese taal. Het is de voornaamste taal van India en wordt in een groot deel van het noorden van dat land gesproken. Het wordt door ongeveer 450 miljoen mensen wereldwijd gesproken.

De taal wordt geschreven in het Devanâgarî, dezelfde schriftsoort als waarin ook Sanskriet en Nepali worden genoteerd. Hindi stamt af van diverse Prakriets en is uiteindelijk verwant aan het Sanskriet, maar heeft het stelsel van naamvallen van deze taal goeddeels verloren. De officiële standaard - de zogenaamde kharî bolî: "rechtopstaande spraak" - baseert neologismen op het Sanskriet. Er zijn nog slechts twee naamvallen: een neutrale naamval (te vergelijken met de nominatief-vorm) en een (meestal door een achterzetsel) geregeerde naamval:

Verder wordt de taal gekenmerkt door het veelvuldig gebruik van samengestelde werkwoorden. Zo bestaat de tegenwoordige tijd van ieder werkwoord uit een tegenwoordig deelwoord en een persoonsvorm van het werkwoord hona (zijn).

De taal kent, net als bijvoorbeeld het Frans, twee geslachten: mannelijk en vrouwelijk. Momenteel is de beste beschikbare Nederlandse cursus op beginnersniveau Dr D.F. Plukker, Leerboek Hindi, Amsterdam 2005 (uitgave India Instituut).

Het Hindi en het Urdu zijn zeer aan elkaar verwant en velen beschouwen het daarom ook als dezelfde taal. Urdu, de nationale taal van Pakistan, wordt echter met het Arabische alfabet geschreven en kent veel meer Arabische en Perzische leenwoorden.

Sanskriet

Sanskriet (Sanskriet संस्कृतम् ; uitspraak: [/ säⁿskr̩t̪əm /]?) is een Indo-Europese geleerde taal, van de Indo-Iraanse familie, die streng gereguleerd is door de spraakkunst van Pāṇini. Het is de taal van de grote klassieke literatuur van het Indiase subcontinent, waar zij nog steeds door een aantal Brahmanenfamilies en bepaalde Hindoeïstische sekten wordt toegepast. Het is dan ook niet zozeer een volkstaal als wel een cultuurtaal die altijd bij een zekere sociale elite hoorde. Het was de 'lingua franca' zoals in de voorbije eeuwen het Latijn in het westen.

De naam komend van saṃskr̥tam, dat: samengesteld, volmaakt betekent, is in verhouding recent (zie hieronder). (Nota bene: de m en de r hebben een onderpunt, de laatste a heeft geen lengteteken.)

Sanskriet wordt door sommigen als een dode taal beschouwd, in tegenstelling tot een levende taal. Volgens een peiling waren er in 1981 nog 6100 sprekers van deze taal, terwijl er in 1961 ongeveer 194400 personen opgaven het Sanskriet als tweede taal te gebruiken. Het is trouwens een officiële taal in India. Als sterk verbuigende en archaïserende taal is de studie van het Sanskriet fundamenteel in het kader van de vergelijkende linguistiek. De leden van ISKCON ook wel bekend als de Hare Krsna-beweging leren de Heilige texten uit de Veda's in het Sanskriet net als de vele liederen die ze leren zingen. Er wordt namelijk door deze groepering uit geen enkel ander standaardwerk geleerd dan wat in het Sanskriet is verschenen. Tijdens bruiloften worden er speciaal brahmana's aangetrokken, die gespecialiceerd zijn in het chanten van Vedische mantra's om zo het huwlijk een flink portie bescherming en voorspoed in te blazen .

Het Sanskriet behoort tot de Indo-Europese taalfamilie in de tak Indo-Iraans en de ondertak Indo-Arische talen. Het heeft in sterke mate de talen in het noorden van India beïnvloed, zoals het Hindi, Urdu, Bengaals, Marathi, Kashmiri,Punjabi, Nepalees, en zelfs de zigeunertaal.

De naam saṃskr̥tam, die « volmaakt » betekent, is vrij recent. Gedurende eeuwen werd de taal gewoon aangeduid met vāc of śabda, « woord, taal », en werd beschouwd als de enig mogelijke taal. Bepaalde metaforen zoals gīrvāṇabhāṣā, « taal der goden », duiden wel op het uitzondelijk verheven en religieus karakter.

Schuurpapier

Schuurpapier is stevig papier waarop met lijm scherpgepunte korreltjes van een slijpend materiaal zijn aangebracht. Het wordt gebruikt om te schuren, ofwel wat materiaal van oppervlakken te verwijderen, met name om een gladder oppervlak te krijgen (schilderwerk, lakwerk, oppervlakte-analyse), maar ook wel om een glad oppervlak juist wat op te ruwen (voor verlijming) of om wat materiaal op gecontroleerde wijze te verwijderen (b.v. verwijderen oude verflagen).

De eerste vermelding van schuurpapier betreft het 13e eeuwse China waar geplette schelpen, zaden en zand met natuurlijke gom op perkament werden geplakt. Op 14 juni 1834 verkreeg Isaac Fischer jr. uit Springfield (Vermont) vier patenten op schuurpapier. Zijn schuurpapier kon alleen droog worden gebruikt, en het stof veroorzaakte loodvergiftiging bij de arbeiders die er mee moesten werken. De Minnesota Mining and Manufacturing Company, tegenwoordig bekend als 3M, vond begin jaren twintig van de 20e eeuw schuurpapier uit dat ook voor nat schuren kon worden gebruikt. In het verleden werden natuurlijke materialen als puimsteen en haaienvel gebruikt om de ondergrond op te ruwen. De uitdrukking "afhaaien", die door oudere schilders nog veelvuldig wordt gebruikt, is hiervan afkomstig.

Er zijn talloze soorten schuurpapier, afhankelijk van de toepassing, waarbij er onderscheid bestaat

Categorie: Gereedschap

Saffier

De saffier is een kostbare edelsteen. Het is een transparant blauw korund en wordt over het algemeen geclassificeerd als een van de meest waardevolle edelstenen.

Saffieren worden voornamelijk gevonden in Thailand, India, Sri Lanka en Myanmar, maar ook in Australië en in de Verenigde Staten (in Montana). De saffieren uit Kasjmir zijn korenbloemblauw en worden het hoogst getaxeerd. De soorten uit Sri Lanka zijn bleker; die uit Montana hebben een metaalglans; en de Australische saffieren hebben een donkerblauwe schaduw hetgeen ze een bijna zwart uiterlijk geeft.

Net als robijnen van gelijkaardige structuur tonen sommige saffieren een zeskantige ster wanneer gesneden in een cabochon (ronde vorm) en blootgesteld worden aan direct zonlicht. Dergelijke stersaffieren worden gewoonlijk gevonden in Sri Lanka. Synthetische saffieren worden gemaakt door de fusie van aluminiumoxide met titaniumoxide dat als kleurende stof wordt toegevoegd.

Ook korund van edelsteenkwaliteit met een kleur anders dan rood of blauw, geeft men de naam saffier. Zo bestaan er naast blauwe saffieren ook kleurloze saffieren (leukosaffier) en gele, roze, violette en groene saffieren. Daarnaast bestaan er ook meerkleurige saffieren. Anders gekleurde saffieren zijn meestal minder waard dan de blauwe saffieren. Een uitzondering is de oranje-roze saffier (Padparadja), die erg zeldzaam en dus kostbaar is.

Categorieën: Edelsteen | Mineraal