Harmotoom

Het mineraal harmotoom is een gehydrateerd barium-natrium-kalium-aluminium-silicaat met de chemische formule (Ba,Na,K)1-2(Si,Al)8O16·6(H2O). Het tectosilicaat behoort tot de zeolieten.

Het witte, grijze, gele, rode of bruine harmotome heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting van het mineraal is goed volgens het kristalvlak [010] en redelijk volgens [001]. Het kristalstelsel is monoklien. Harmotoom heeft een gemiddelde dichtheid van 2,46, de hardheid is 4 tot 5 en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 7,87.

De naam van het mineraal harmotoom is afgeleid van de Griekse woorden harmos ("ik combineer") en temseis ("Ik snijd"). Het mineraal is zo genoemd vanwege de piramidale vorm.

Het mineraal harmotoom is een vrij algemeen verweringsproduct van basalten en andere uitvloeiingsgesteenten. De typelocatie is de Beierse plaats Bodenmais in Duitsland. Het wordt ook gevonden in Argyll in Schotland.

Categorieën: Mineraal | Tectosilicaat | Verbinding van barium | Verbinding van natrium | Verbinding van kalium | Verbinding van aluminium

Hydraat

Een hydraat is een stof waarin water in sterke binding opgenomen is. Zo zijn er zouthydraten, maar ook hydraten van methaan, en 'legeringen' tussen ijs of zeer koud water (rond het vriespunt) en gassen (gashydraten). Methaanhydraten kunnen spontaan gevormd worden als aardgas met water onder hoge druk bij niet al te hoge temperaturen opgeslagen of getransporteerd wordt. Deze combinatie van materialen komt bijvoorbeeld voor in de transportleidingen van offshore productieplatforms naar de kust. Omdat methaanhydraat een vaste stof is, kan het deze transportleidingen verstoppen. Om hydraatvorming tegen te gaan wordt bij vervoer van ongereinigd aardgas altijd een middel toegevoegd dat het water bindt. Glycol is een veel gebruikt middel, methanol wordt gebruikt als er al hydraatvorming opgetreden is. Bij het ontvangstpunt wordt het water uit het glycol gekookt en het zuivere glycol teruggestuurd voor hergebruik.

Het vermoeden bestaat dat zich op de bodem van de oceanen hydraatafzettingen bevinden, dit is echter nog niet aangetoond. Het spontaan uitéénvallen van zo'n afzetting in water en gas zou dan een verklaring kunnen zijn voor anderszins onverklaarbare schipbreuken zoals in de Bermuda driehoek voorkomen.

Categorie: Chemische stof

Barium

Barium is een scheikundig element met symbool Ba en atoomnummer 56. Het is een zilverwit aardalkalimetaal.

Omstreeks 1500 werden bariumsulfaat bevattende stenen magische krachten toegekend, omdat ze een lichte gloed afgaven na te zijn verhit in aanwezigheid van houtskool. Zelfs na enkele jaren bleven de stenen in het donker nog nagloeien. Tegenwoordig is dat proces bekend als fluorescentie.

Barium is voor het eerst geïdentificeerd in 1774 door Carl Wilhelm Scheele en in 1808 voor het eerst geïsoleerd door Humphry Davy door gesmolten bariumoxide te elektrolyseren.

De naam barium is afgeleid van het Griekse barys dat zwaar betekent.

De belangrijkse toepassingen van barium zijn bougies, als gasvanger in vacuumbuizen en fluorescente lampen. Daarnaast wordt barium op kleinere schaal gebruikt in: